Γράφει ο Θοδωρής Τσέλας
Πριν λίγες ημέρες συναντήθηκα με κάποιον Έλληνα που γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Γερμανία. Έναν Έλληνα που καίει μέσα του ολοζώντανη η Ελλάδα, παρότι την επισκέπτεται μόνο τα καλοκαίρια. Μου ζήτησε να κάνουμε ένα «σύλλογο υποστήριξης της Χρυσής Αυγής» εδώ, στην Στουτγάρδη, αλλά χρειαζόμαστε συνολικά 7 άτομα – «είμαστε», μου λέει, «εμείς οι δυο και θέλουμε και άλλους 5″…
Ένας παλλίκαρος ίσαμε εκεί πάνω, κοντά 2 μέτρα, τακτοποιημένος στα πάντα του, με σπίτι και αυτοκίνητο λουξ, με οικογένεια, προϊστάμενος σε γερμανική εταιρεία , με δυο ώρες την ημέρα ελεύθερο χρόνο, μου ζήτησε να κάνουμε ένα «σύλλογο για την Χρυσή Αυγή» της καρδιάς μας, θέλοντας να δώσει ότι πολυτιμότερο έχει… ΧΡΟΝΟ! Με διάθεση στην καρδιά του μέσα, για την Ελλάδα και τους Έλληνες, που
Για να μην σβήσει η Ιδέα ΟΥΤΕ εδώ!
Για να βοηθήσουμε, με όποιον τρόπο μπορούμε, την Πατρίδα που έχει πέσει σε κώμα, ΜΗΠΩΣ και ξυπνήσει κι εκεί "κι αυτός που πίστευε και καρτερούσε, βουβός φαρμακωμένος στέκει και θωρεί τη λευτεριά που βγαίνει στο σφυρί".
Όταν του είπα: «Mήπως όμως έχεις πρόβλημα με την εργασία σου; Είσαι σίγουρος γιαυτό που μου ζητάς; Μην μου πεις ποτέ πως κινδύνευσες για το κόμμα…» Τότε εκείνος ξαφνιασμένος έσμιξε τα φρύδια του γι΄ αυτό που του είπα και μου απάντησε: «Εδώ έχουν οι τουρκαλάδες «σύλλογο» γκρίζων λύκων, εμείς δεν θα νοιαστούμε για το κόμμα μας και την Ελλάδα μας;;;
Δεν ξέρω τελικά αν καταφέρουμε να βρούμε άλλους 5 ΈΝΤΙΜΟΥΣ και ΗΘΙΚΟΥΣ σαν κι εκείνον για να κάνουμε αυτόν τον «Σύλλογο».
Γιατί «Σύλλογος για την Χρυσή Αυγή» ή Τοπική Οργάνωση, ΜΟΝΟ από τέτοια στελέχη υπάρχει και μπορεί να υπάρξει.
Ξέρω όμως πως όταν ΟΙ ΈΛΛΗΝΕΣ σκέφτονται έτσι, η Ελπίδα δεν πεθαίνει. Και αν κάτι πάει στραβά, τότε η ΕΛΠΙΔΑ ξαναγεννιέται…
Τίποτε δεν χάνεται… Ο αγώνας συνεχίζεται παντού αμείωτος. Είτε στις γειτονιές της Ελλάδας, είτε στα πεντακάθαρα πεζοδρόμια της Γερμανίας, είτε στην χιλιοφωτισμένη Νέα Υόρκη, είτε στην μακρυνή Αυστραλία, η ΙΔΕΑ του Αρχηγού μας έχει ριζώσει… Η πολύ δουλειά έχει γίνει.
Ν.Γ. ΜΙΧΑΛΟΛΙΑΚΟΣ: «Όταν παίρναμε το τραχύ κι ανηφορικό μονοπάτι της αρετής γνωρίζαμε ότι ο δρόμος μας δεν θα είναι στρωμένος με ροδοπέταλα, όμως τίποτε στον κόσμο αυτό δεν αξίζει εάν πουλιέται κι αγοράζεται. Τίποτε δεν γίνεται χωρίς θυσίες. Όμως, η θυσία μας δεν είναι χωρίς αντίκρισμα, δεν είναι χωρίς σκοπό, δεν είναι για ένα τίποτε…
Είναι για την Ελλάδα που αργοπεθαίνει και πρέπει να σταθεί πάλι στα πόδια της…»
Ο αγώνας συνεχίζεται αμείωτος.
Ψηλά το κεφάλι!
Εμπρός, πάντα εμπρός!
Ψηλά το κεφάλι!
Εμπρός, πάντα εμπρός!
Ethnikismos.net
Δημοσίευση σχολίου