Η εφημερίδα ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ συμπληρώνει χίλια (1000) φύλλα, με αυτό το τεύχος το οποίο κυκλοφόρησε την Τετάρτη 28 Σεπτεμβρίου 2016. 1000 φύλλα, τα οποία αντιστοιχούν σε κάτι παραπάνω από 23 χρόνια συνεχούς ιδεολογικής και πολιτικής δραστηριότητας. Μια χρονική περίοδος που αντιστοιχεί, περίπου με την σειρά της, σε μια ανθρώπινη γενιά και η οποία καλείται να σχολιαστεί αξιοπρεπώς μέσα σε λίγες μόλις γραμμές. Είναι κάτι τέτοιες στιγμές όπου αντιλαμβάνεσαι στο έπακρο την ουσιαστική σημασία και ερμηνεία της φράσης “Ο χρόνος είναι χρήμα”, όχι φυσικά με την συστημική νοοτροπία, αλλά με την έννοια ότι σε ελάχιστο χώρο και χρόνο πρέπει να εκφραστούν συναισθήματα και σκέψεις για μια απίστευτα σημαντική πορεία, η οποία μέσα στο πέρασμά της όλα αυτά τα χρόνια δίδαξε, μα και διδάχθηκε, πολλά.
Η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ, όχι μόνο ως Έντυπο και Πολιτικό Κίνημα, αλλά πολύ περισσότερο ως μια Στάση και ένας Τρόπος Ζωής, αποτελεί ένα μοναδικό φαινόμενο σθεναρής αντοχής σε μια εποχή κατά την οποία ο κυρίαρχος νόμος απαιτεί όλοι και όλα να υποτάσσονται. Με Εμπνευστή, Πρωτεργάτη και Ψυχή της τον Νίκο Μιχαλολιάκο η εφημερίδα ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ άντεξε την φθορά του χρόνου και συνεχίζει ακάθεκτη, νικώντας υπολογισμούς, επιθυμίες και τακτικισμούς, από διάφορους “ειδικούς”. Αγνοώντας επιδεικτικά τις συνθήκες της προσφοράς και της ζήτησης, αντιστεκόμενη νικηφόρα στην συνασπισμένη εμετική λύσσα εναντίον της από ετερόκλητους φορείς και άτομα, αντιμετωπίζοντας από το υστέρημα των συντελεστών της τις μόνιμες οικονομικές δυσκολίες, κράτησε (και συνεχίζει να κρατάει) ψηλά την Σημαία της Αλήθειας, της Τιμής, της Πίστης, της Αφοσίωσης, της Υπερηφάνειας, όλα όσα αντιπροσωπεύει ο Συνειδητοποιημένος Λαϊκός Εθνικισμός του 21ου αιώνα, ο Χρυσαυγιτισμός.
Αποδείξαμε κάτω από τις πλέον αντίξοες συνθήκες ότι οι πραγματικοί Επαναστάτες, οι αληθινοί εχθροί του καθεστώτος και αρνητές του συστήματος, ζουν για τις Αιώνιες Ιδέες τους και δεν τις χρησιμοποιούν για φτηνούς και χυδαίους βιοποριστικούς λόγους και για την εξυπηρέτηση των πιο άθλιων στενών συντηρητικών συμφερόντων τους. Όλα αυτά τα 23 χρόνια (αλλά και νωρίτερα) αντιμετωπίζουμε τόσο την φανερά εχθρική στάση του (ανθ)ελληνικού κράτους, όσο και την θρασύδειλη αντίδραση των παρακρατικών σκυλιών του, τα οποία κάτω από την ιδιότητα είτε του “αντιεξουσιαστή” είτε του εκπροσώπου-υπηρέτη των αρχών ασφαλείας προσπαθούν σαν υπάκουα μαντρόσκυλα να δικαιολογήσουν τα κόκκαλα που τους πέταγαν τα αφεντικά τους, γαβγίζοντας συνέχεια εναντίον μας.
Αντιμετωπίσαμε όμως, κι αυτό είναι δυστυχώς που με πονάει αλλά και αηδιάζει ταυτόχρονα πιο πολύ, την λιποταξία και την προδοσία ανθρώπων, οι οποίοι έκαναν κάτι πολύ χειρότερο από το να νικηθούν από τις δυσκολίες της ζωής. Πρόδωσαν τα ωραιότερα όνειρα της ζωής τους, ταυτιζόμενοι άμεσα ή έμμεσα με όλα όσα υποθετικά και μόνο πολεμούσαν για (πολλά ή λίγα, δεν έχει σημασία) χρόνια, αποδεικνύοντας έτσι ότι ο Ελληνισμός εκτός από Λεωνίδες και Παλαιολόγους γεννάει και Εφιάλτες και Πήλιους Γούσηδες...
1000 φύλλα, λοιπόν, για μια εφημερίδα που ανάλογη περίπτωσή της δεν υπήρξε ποτέ σ' αυτόν τον Τόπο. Εφημερίδα χωρίς ύπουλες και ύποπτες εξαρτήσεις, χωρίς “προστάτες” και βαρύγδουπα ονόματα. Εφημερίδα “καταραμένη” και αποσιωπημένη από το σύνολο των συστημικών ΜΜΕ, χωρίς ΟΥΤΕ ΜΙΑ κρατική διαφήμιση σ' αυτά τα 1000 φύλλα. Ορισμένες φορές αναρωτιέμαι για την “ματωμένη” από τα κάθε λογής αγκάθια ηρωική πορεία μας. Μήπως “ξεπεράσαμε” πολλές φορές τις δυνάμεις μας; Μήπως μας “ξέφυγε” η ουσία από τα ιδρωμένα χέρια μας; Μήπως μείναμε μακριά από το “διδακτικό” μήνυμα της μιζέρης εποχής μας, διαλέγοντας συνειδητά και άφοβα τον κορυφαίο ρόλο του Αιώνιου Πρωταγωνιστή και όχι του φευγαλέου κομπάρσου;
Πάντοτε, όμως, η απάντηση έρχεται δυναμική, ξεκάθαρη, στεντόρεια: ΟΧΙ! Η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ έγραψε, γράφει και κυρίως θα συνεχίσει να γράφει την Ιστορία της, την Ιστορία της Ελλάδας, την Ιστορία του Κόσμου όλου, με τον δικό της ξεχωριστό γοητευτικό όσο και μοναδικά υπέροχο τρόπο. Ουδέποτε επιχειρήσαμε να εξισώσουμε τον γραπτό μας λόγο με τις ψευδείς “καλές εντυπώσεις”. Στα ερωτήματα που τυχόν θα τεθούν, αν “φτιάξαμε” κάτι, αν άραγε “επιτύχαμε” πολλά, λίγα ή τίποτα, γνωρίζουμε πολύ καλά την απάντηση που αρμόζει και την οποία κρατούμε βαθειά μέσα μας. Τιμώντας ουσιαστικά τα 1000 φύλλα της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ, αυτό το οποίο οφείλουμε στις Ιδέες μας, στο Κίνημα και τον εαυτό μας είναι να ελέγξουμε τους χτύπους της Ατσάλινης Καρδιάς μας, να σύρουμε έξω από τον συνεχιζόμενο αγώνα μας τα λάθη και τα μικροπάθη, να ελαχιστοποιήσουμε στο έπακρο την (επ)ανεμφάνιση πολυλογάδων, αριβιστών, πολιτικάντηδων, φετιχιστών, κριτικών εκ του ασφαλούς και πολύ χειρότερα προδοτών της Ιδέας μας, οι οποίοι θα γλείφουν εκεί που προηγουμένως έφτυναν... Μετά ας σταθούμε στον καθρέφτη, για μια ακόμη φορά, στην γνώριμη εποικοδομητική “αντιπαράθεση” με τον εαυτό μας και ας αναρωτηθούμε ξανά:
ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΤΟΙΜΟΙ ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΣΟΥΜΕ ΝΑ ΤΙΜΟΥΜΕ ΤΗΝ ΙΔΙΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΧΡΥΣΑΥΓΙΤΗ; Αν ναι, τότε θα είμαστε σίγουρα έτοιμοι να ανηφορίσουμε και πάλι το δύσβατο μονοπάτι του Πολεμιστή, τον δύσκολο δρόμο της Αρετής που μας περιμένει και που μόνο μέσω αυτού θα έρθει στο Μέλλον η πολυπόθητη για την Πατρίδα και τον Λαό Εθνική Απελευθέρωση και Κοινωνική Δικαιοσύνη. 1000 φύλλα ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ, ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ ΓΙΑ 1000 ΧΡΟΝΙΑ! ΖΗΤΩ Η ΝΙΚΗ!
Γιώργος Μάστορας
 φύλλα, με αυτό το τεύχος το οποίο κυκλοφόρησε την Τετάρτη 28 Σεπτεμβρίου 2016. 100...){kind=link}
Δημοσίευση σχολίου