Πριν από
καιρό έκανα στον κ. Μιχαλολιάκο την εξής ερώτηση: «Αξίζει να μένετε φυλακή, να
στερήστε τις οικογένειές σας, τα πάντα, να διακινδυνεύετε ακόμη και την ζωή σας
γι’ αυτούς τους ραγιάδες, γι’ αυτόν τον άχρηστο λαό, που δεν μπορεί να
ξεχωρίσει τους Κασιδιάρηδες από τους καμινομπουτάρηδες;». Η απάντησή του ήταν
«τα κάνουμε για τις ιδέες μας, για τα πιστεύω μας».
Διαβάζοντας
αυτές τις λέξεις, μπήκα στο πνεύμα του, γιατί. Ο νους μου πήγε στο 1974. Ημουν
μ’ ένα καράβι στο Βέλγιο όταν έμαθα ότι θα γίνει πόλεμος. Την άλλη μέρα βρέθηκα
στην Θεσσαλονίκη. Όταν συναντήθηκα με τον πατέρα μου είπε: «Φτάνουμε εγώ κι ο
αδελφός σου (αξιωματικοί κι οι δύο), εσύ πρέπει να μείνεις στο πλοίο γιατί εάν
χρειαστεί, να μην... πέσουμε όλοι, να ζήσεις εσύ για να φροντίζεις την μάνα σου
και την αδελφή σου. Του είπα, γιατί εγώ να μην πάρω μέρος στο γλέντι; Ένας
Κύπριος ονόματι Κ. Π., είχε στο πλοίο δύο χρόνια, έδωσε παραίτηση, και μόλις
έμαθε ότι θα γίνει πόλεμος, την πήρε πίσω. Όταν τον ρώτησα, δεν θα πας να
πολεμήσεις, θα αφήσεις την μάνα σου και τις αδελφές του να τις π… οι Τούρκοι;
Μου απάντησε «γυναίκες είναι, εμένα να μην π…». Στο αεροπλάνο, πηγαίνοντας για
Ελλάδα, έγινε ο εξής διάλογος με τον εαυτό μου: «Καλά ρε, άφησες, έχασες την
δουλειά σου και πας, αν χρειαστεί να θυσιαστείς για τον Κυριακίδη;». «Όχι πάω
για την Κύπρο μας που είναι Γη Ελληνική».
Τότε είχα
την δύναμη, σκεφτόμουν κι εγώ, όπως ο Μιχαλολιάκος. Σήμερα τα ΝΔ ΠΑΣΟΚΟΠΟΤΑΜΙΑ
μ’ έκαναν να λυπάμαι τον εαυτό μου για την σωματική και ψυχική μου κατάντια. Το
καλοκαίρι πήγα στην Χρυσή Αυγή της Κατερίνης και μου ‘δώσαν ένα ζευγάρι
παπούτσια. Τώρα δυστυχώς πρέπει να ξαναπάω.
Β. Λ.
Πιερία
Επιστολή στην Εθνική εφημερίδα "ΕΜΠΡΟΣ"
.jpg)
Δημοσίευση σχολίου