Η μετάβαση του ΣΥΡΙΖΑ από την αξιωματική αντιπολίτευση στην κυβέρνηση ήταν μια μετάβαση από την ακραία φρασεολογία στην εφαρμογή της μνημονιακής «ρεαλιστικής πολιτικής», άρα και στην υποστήριξη της με τα κατάλληλα ανασκευασμένα επιχειρήματα. Αρχικά, για να ερμηνεύσουμε το φαινόμενο ΣΥΡΙΖΑ και την φανερή απόκλιση του κόμματος από τις προγραμματικές του θέσεις, όπως αυτές εκφράστηκαν πριν την 25η Ιανουαρίου, θα πρέπει να πάρουμε ως δεδομένο ότι η επιχειρηματολογία εκάστου κόμματος που δε διαθέτει ιδεολογία εξαρτάται από τη θέση που αυτό κατέχει εντός του ελληνικού κοινοβουλίου. Μόνο έτσι μπορούν να δικαιολογηθούν οι σποραδικές αντιμνημονιακές κορώνες της σφόδρα μνημονιακής ΝΔ και οι επικλήσεις στις ευεργετικές για το κράτος διατάξεις του επερχόμενου μνημονίου από την μέχρι πρότινος όψιμη αντιμνημονιακή αριστερά.
Δεν είναι, όμως, μόνο το μνημόνιο, ο τομέας στον οποίο ο ΣΥΡΙΖΑ επιδίδεται σε μια άνευ προηγουμένου πολιτική απάτη, με την υπογραφή μιας νέας συμφωνίας κατόπιν συνεννόησης με τους τοκογλυφικούς θεσμούς, είναι και το εργασιακό, το «κόκκινο πανί» και οι «κόκκινες γραμμές» των απανταχού αριστερών που εδώ και δεκαετίες έχουν μονοπωλήσει όλους τους εργασιακούς αγώνες, παριστάνοντας τους μοναδικούς τιμητές των εργαζομένων, ασχέτως εάν κάποιοι εξ αυτών είναι ανεπάγγελτοι συνδικαλιστές ή κομματικά μίσθαρνα όργανα κάποιας χρηματοδοτούμενης από το κράτος αριστερής συνιστώσας.
Για τους αριστερούς λοιπόν και την ιδεοληψία που τους διακατέχει ο εργάτης είναι μια παραγωγική μονάδα που δεν ανήκει σε κανένα έθνος παρά μόνο στον εαυτό του και που πάντοτε πέφτει θύμα εκμετάλλευσης από το κεφάλαιο (γενικώς και αορίστως). Επομένως, τώρα που ο ΣΥΡΙΖΑ θα επιβάλλει τα μέτρα της διεθνούς τοκογλυφίας και θα αφήσει άθικτα τα συμφέροντα του κεφαλαίου (όποιο κι αν είναι αυτό) δε θα πρέπει αυτό να θεωρείται ένα μεγάλο ξεπούλημα και περαιτέρω καταπίεση της εργατικής τάξης;
Οι μαζικές απολύσεις για παράδειγμα, το δικαίωμα στην απεργία, η καταβολή των δεδουλευμένων, οι συντάξεις, οι μισθοί κι άλλα συναφή είναι θέματα για τα οποία ο ΣΥΡΙΖΑ δεν διαθέτει καμία πολιτική πρόταση, παρά μόνο πεπαλαιωμένα συνθήματα με μια δόση ξύλινης γλώσσας. Ακόμα κι αν διέθετε τη στοιχειώδη θέληση να εφαρμόσει την πολιτική του για όλα αυτά τα ζητήματα, αυτή έχει ήδη εξουδετερωθεί από από τις διαπραγματεύσεις με τους τοκογλύφους, που επιμένουν στην επιβολή ολοένα και πιο αιματηρών οικονομικών μέτρων.
Εν ολίγοις ο ΣΥΡΙΖΑ μετεξελίσσεται σε ένα ακραιφνώς καπιταλιστικό κόμμα με αριστερές καταβολές και εθνομηδενιστικές απόψεις που χρησιμοποιεί αυθαίρετες πρακτικές, οι οποίες δεν συνάδουν με το περίφημο ήθος της άσπιλης αριστεράς. Ο ΣΥΡΙΖΑ απλώς θα κληθεί να αντιμετωπίσει το εγγενές πρόβλημα της ιδιόρρυθμης κομματικής του σύνθεσης, όπου μαρξιστές, λενινιστές, τροτσκιστές και άλλοι λοιποί θα υπογράψουν την μνημονιακή ταφόπλακα της εργατικής τάξης, στο όνομα της οποίας υποτίθεται ότι λογοδοτούν και για λογαριασμό της οποίας κυβερνούν.
ΥΓ. Εμπρός λαέ, μη σκύβεις το κεφάλι, τώρα με τον ΣΥΡΙΖΑ, μνημόνιο και πάλι!
Ματθαιόπουλος Αρτέμης
Ματθαιόπουλος Αρτέμης
Δημοσίευση σχολίου