Αίσθηση προκαλεί η παρακάτω είδηση, την οποία διαβάσαμε στην εφημερίδα “Δημοκρατία” και υπό τον τίτλο “Ζητούν την εφαρμογή της σαρίας στη Γαλλία”, λέει τα εξής:
“Σοκ προκαλεί το αποτέλεσμα δημοσκόπησης που δημοσίευσε η “Journal du Dimanche”, καθώς ένα ποσοστό της τάξης του 30% των περίπου 4.000.000 μουσουλμάνων που σήμερα ζουν στη Γαλλία δηλώνει ότι απορρίπτει τους νόμους του κράτους, καθώς θεωρεί τον ισλαμικό νόμο (σαρία) πολύ πιο σημαντικό!
Επιπλέον, το 20% των ανδρών μουσουλμάνων και το 28% των γυναικών μουσουλμάνων που απάντησαν στις ερωτήσεις της εταιρίας δημοσκοπήσεων Ifop δήλωσαν υπέρ της χρήσης του νικάμπ και της μπούρκας, που καλύπτουν τόσο το πρόσωπο όσο και το σώμα.
Ταυτόχρονα, ένα 60% του μουσουλμανικού πληθυσμού της Γαλλίας δήλωσε, επίσης, ότι θα ήθελε τα κορίτσια και οι γυναίκες να φορούν μαντίλα στα σχολεία και τα πανεπιστήμια της χώρας, αν και η χρήση της έχει απαγορευτεί στους δημόσιους χώρους.
Η δημοσκόπηση της Ifop έρχεται σε αντίθεση με προηγούμενες εκτιμήσεις σύμφωνα με τις οποίες οι μουσουλμάνοι αποτελούν το 10% του γαλλικού πληθυσμού, που υπολογίζεται ότι φτάνει τα 65.000.000. Όπως αναφέρεται στη “Journal du Dimanche”, οι μουσουλμάνοι αποτελούν το 5,6% των πολιτών ηλικίας 15 ετών και άνω, ενώ 10% είναι οι 25 ετών και άνω”.
Είναι ολοφάνερη η αποτυχία του μοντέλου της πολυπολιτισμικότητας της Γαλλίας και της υποτιθέμενης ενσωμάτωσης των μουσουλμάνων, καθώς οι τελευταίοι απορρίπτουν την γαλλική νομοθεσία και τάσσονται υπέρ της εφαρμογής του ισλαμικού νόμου της σαρία, τον οποίο θεωρούν ως πολύ πιο σημαντικό. Και βεβαίως, στην περίπτωση της Γαλλίας πρέπει να θεωρήσουμε ως δεδομένο ότι η συντριπτική πλειοψηφία των μουσουλμάνων είναι γάλλοι πολίτες, δεύτερης και τρίτης γενιάς.
Αυτή η μακρόχρονη παραμονή τους, όμως, σε καμία περίπτωση δεν σήμανε την ενσωμάτωσή τους στον τρόπο ζωής της Γαλλίας. Αντιθέτως, η προσήλωσή τους στις διδαχές του Ισλάμ είναι πολύ πιο ισχυρή από την υπακοή στους νόμους της Γαλλίας, με ό,τι μπορεί να συνεπάγεται αυτό για την συνέχεια της πολυπολιτισμικότητας στην συγκεκριμένη χώρα.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΣΤΟΡΑΣ
Δημοσίευση σχολίου