Η έλλειψη εθνικής πολιτικής από όλες τις ελληνικές
κυβερνήσεις μετά το 1974 και η εντονότατη δραστηριότητα της Τουρκίας
οδηγούν την Θράκη απ’ ευθείας στην ανεξαρτητοποίηση. Η «ανεξαρτητοποίηση» σαν λέξη, έχει επιμελώς και επακριβώς επιλεγεί και δεν αποτελεί
καμία υπερβολή για να κινήσει το ενδιαφέρον του αναγνώστη της
ιστοσελίδας. Οι βλακώδεις χειρισμοί του θέματος και σειρά εγκληματικών
ενεργειών και παραλείψεων συνέβαλαν και εξακολουθούν να συμβάλλουν στην
δημιουργία τουρκικού αυτονομιστικού κινήματος στην ελληνική Θράκη. Η
έλλειψη μιας εθνικής πολιτικής ισοδυναμεί και συνιστά μια προδοτική
πολιτική εις βάρος των εθνικών συμφερόντων της Ελλάδας.
Η Συνθήκη της Λοζάννης που υπεγράφη το 1923 μεταξύ της Ελλάδας και
Τουρκίας προβλέπει ανταλλαγή των πληθυσμών, ανταλλαγή από την οποία
εξαιρέθηκαν α) οι Έλληνες κάτοικοι της Κωνσταντινούπολης και β) οι
Μουσουλμάνοι κάτοικοι της Δυτικής Θράκης (άρθρο 1), χωρίς να αναφέρονται
οι επί μέρους μειονότητες αυτού του μουσουλμανικού πληθυσμού.
Ας δούμε ακολούθως τις συνέπειες αυτού του άρθρου της Συνθήκης και
τις διακρατικές επιπλοκές που δημιούργησε σε συνάρτηση του χρόνου και εν
απουσία εθνικής πολιτικής. Ο διοικητής Θράκης Γ. Φεσσόπουλος επί
κυβερνήσεως Παπάγου εκδίδει στις 28.01.1954 διάταγμα με το οποίο όριζε
ότι «κατόπιν διαταγής του κ. Προέδρου της κυβερνήσεως παρακαλούμεν όπως
εφεξής εις πάσαν περίπτωσιν γίνεται χρήσις του όρου Τούρκος- τουρκικός,
αντί του τοιούτου μουσουλμάνος- μουσουλμανικός. Επί τούτοις δέον να
μεριμνήσετε δια την αντικατάστασιν των εν τη περιφέρεια υμών υφισταμένων
διαφόρων επιγραφών, όπως Μουσουλμανικόν σχολείον, Μουσουλμανική
κοινότης κ.τ.λ. δια της ταύτης Τουρκικόν». Ο Φεσσόπουλος με αυτό το
διάταγμα ουσιαστικά φόρεσε «φέσι» στην ελληνική Θράκη.
Η εγκληματική αυτή ενέργεια, που συνδυάστηκε με την εξ ίσου
εγκληματική απουσία αντίδρασης από την ίδια κυβέρνηση στους διωγμούς και
σφαγές του ελληνικού πληθυσμού της Κωνσταντινούπολης τον Σεπτέμβριο του 1955
από τον τουρκικό όχλο και την τουρκική κυβέρνηση, απέβλεπε υποτίθεται
στον καθησυχασμό της Δύσης για την τύχη των Τουρκοκυπρίων στην περίπτωση
ένωσης της Κύπρου με την Ελλάδα. Δυστυχώς η κυβέρνηση Παπάγου
δεν αντελήφθη τότε ότι είχε ανάψει την θρυαλλίδα που αργά ή γρήγορα θα
δημιουργούσε ένα τεράστιο θέμα στην υπόσταση του ελληνικού κράτους.
Ούτε η κυβέρνηση Παπάγου, αλλά ούτε και οι υπηρέτες των
Αμερικανοσιωνιστών που κυβερνούν τις τελευταίες τέσσερις δεκαετίες την
Ελλάδα δεν αντιλήφτηκαν ή δεν έδωσαν σημασία ή προφανέστατα δεν
μπορούσαν να πράξουν αλλιώς, γιατί αυτές τις εντολές είχαν πάρει από τα
αφεντικά τους, τι σημαίνουν οι πράξεις τους ή μάλλον η έλλειψη πράξεών
τους για την χώρα μας. Δεν μπορούσαν να πράξουν διαφορετικά διότι πρώτον
ήταν και είναι από το είδος αυτών που στρατολογούν οι
Αμερικανοσιωνιστές για να φέρουν εις πέρας την δουλειά τους, ήτοι
βλάκες, ανίδεοι, άπληστοι και προφανώς προδότες. Δεύτερον διότι τα
πολιτικά κόμματα στα οποία ανήκουν είναι αποφύσεις των καθοριστικών
δυνάμεων των Αμερικανοσιωνιστών, οι αποφάσεις των οποίων φτάνουν μέχρι
και του τελευταίου αποδέκτη εδώ στην Ελλάδα, των ΜΜΕ μη εξαιρουμένων.
Αυτό σημαίνει ότι στην Ελλάδα κυβερνήσεις, υπουργεία, τράπεζες, οι
λεγόμενες ΜΚΟ, κουλτουριάρηδες και αναρχικοί δεν έχουν μια δική τους και
σε καμία περίπτωση μια ελληνική-εθνική πολιτική, αλλά μεταφέρουν απλώς
την πολιτική βούληση των Αμερικανοσιωνιστών στην χώρα μας.
Εφαρμόζουν δηλαδή την πολιτική της παγκοσμιοποίησης σε αντίθεση με την
Τουρκία που έχει μια πάγια πολιτική για την Θράκη και την ακολουθεί
απαρέγκλιτα και κατά γράμμα.
Στο δόγμα της εξωτερικής πολιτικής του Ερντογάν και του υπουργού
Εξωτερικών Νταβούτογλου τα Βαλκάνια θεωρούνται κεντρικό τμήμα της
Ευρασίας και μια ζώνη ανακατατάξεων με μια μεγάλη οικονομική και
πολιτιστική σημασία για την Τουρκία, όπως αναφέρεται εξ άλλου στο πόνημα
του Νταβούτογλου «Stratejik Derinlik» (Στρατηγικό Βάθος). Ο
Νταβούτογλου και οι συνοδοιπόροι του εντός και εκτός Ελλάδας επιδιώκουν
την νεκρανάσταση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας με ότι αυτό συνεπάγεται
για την Θράκη και τα Βαλκάνια. Η Τουρκία πάντα και ανεξαρτήτου
κυβερνήσεως είχε μια ξεκάθαρη και πάγια εξωτερική πολιτική την οποία
ακολουθεί απαρέγκλιτα σε αντίθεση με τους δικούς μας πολιτικάντηδες που
δεν ξέρουν τι θέλουν και τι κάνουν, διότι οι αποφάσεις τους είναι στην
πραγματικότητα η πολιτική των Αμερικανοσιωνιστών που βέβαια η πολιτική
αυτή ουδεμία σχέση έχει με τα εθνικά μας συμφέροντα.
Η τουρκική πολιτική για την Θράκη προβλέπει την «τουρκοποίηση» των Μουσουλμάνων αυτής της περιοχής.
Οι Μουσουλμάνοι της Θράκης αποτελούνται από τουρκόφωνους (ο όρος αυτός
είναι πιο δόκιμος από τον όρο τουρκογενείς, διότι στην Θράκη πριν την
ανταλλαγή των πληθυσμών όλοι αυτοί λεγόντουσαν «Osmanli», δηλαδή
Οσμανλήδες, Οθωμανοί), από Πομάκους και από Γύφτους ή Γιούφτους (ο όρος
αυτός είναι πιο δόκιμος από τον όρο Ρομά, αφού έτσι αποκαλούνται μεταξύ
τους). Η τουρκική πολιτική συντονίζεται από το προξενείο της Κομοτηνής,
μια σφηκοφωλιά που απασχολεί δεκάδες υπαλλήλους εκ των οποίων σχεδόν
όλοι είναι πράκτορες της ΜΙΤ και από πληθώρα τοπικών τουρκόφωνων
πληροφοριοδοτών. Το τουρκικό προξενείο Κομοτηνής συντονίζει τους
μουφτήδες (ιεροδιδασκάλους), το τουρκόφωνο εκπαιδευτικό προσωπικό των
σχολείων και άλλων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων, τους μουσουλμανικούς
συλλόγους, τα τουρκόφωνα ΜΜΕ της περιοχής και τους τουρκόφωνους
δημάρχους και βουλευτές.
Καταλυτικό ρόλο στην προσπάθεια δημιουργίας ενός αποσχιστικού ή
αυτονομιστικού κινήματος στην Θράκη παίζει, και θα παίξει έντονα το
επόμενο διάστημα, η Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία Τούρκων Δυτικής Θράκης (Avrupa
Bati Trakya Turk Federasyonu, ABTTF ), μια ΜΚΟ που είναι μέλος της
Federal Union of European Nationalities και μέλος της Fundamental Rights
Platform, οργανώσεις που πρωτοστατούν σε αποσχιστικά κινήματα των πρώην
ανατολικών χωρών της Ευρώπης και χρηματοδοτούνται από γνωστά σιωνιστικά
κέντρα. Παρενθετικά για όσους είχαν την απορία γιατί ο Πούτιν
απαγόρευσε τις ΜΚΟ στην χώρα του νομίζουμε ότι δόθηκε η απάντηση.
Εκτός από την ΑBTTF η Τουρκία έχει δημιουργήσει για τους
Μουσουλμάνους της ελληνικής Θράκης πάνω από 30 συλλόγους με ονόματα όπως
«Πολιτιστικός Σύλλογος Τούρκων Δυτικής Θράκης», «Αθλητικός και
Εκπαιδευτικός Σύλλογος Τούρκων Δυτικής Θράκης», «Σύλλογος Αλληλεγγύης
Τούρκων Δυτικής Θράκης» κ.α. σε όλες τις μεγάλες πόλεις της Τουρκίας
καθώς και σε πόλεις της Ευρώπης (κυρίως Γερμανίας), Αυστραλίας και ΗΠΑ,
όπου διαμένουν πολλοί Τούρκοι. Σκοπός όλων αυτών των συλλόγων είναι η
«τουρκοποίηση» όλων των Μουσουλμάνων της Θράκης και η δημιουργία
αποσχιστικού κινήματος στα πρότυπα του Κοσσόβου. Όλα αυτά τα ιδρύματα
και οι σύλλογοι χρηματοδοτούνται με τεράστια κονδύλια από την ΜΙΤ από
την οποία και ελέγχονται απόλυτα. Ο τρόπος δράσης τους είναι η κατήχηση
των Μουσουλμάνων (Τουρκόφωνων, Πομάκων και Γύφτων) με το δόγμα του
«Τουρκισμού», η δημιουργία συνείδησης ότι ανήκουν σε μια τουρκική
μειονότητα στην Ελλάδα η οποία καταδιώκεται και υφίσταται διακρίσεις από
το ελληνικό κράτος και η δημιουργία εχθρότητας σε κάθε τι ελληνικό.
Οι πολιτικάντηδες και οι υπηρέτες των σιωνιστών που κυβερνούν την
Ελλάδα στο θέμα της ελληνικής Θράκης έχουν χάσει το παιχνίδι και η
τουρκοποίηση των Μουσουλμάνων και η δημιουργία αποσχιστικού κινήματος
είναι προ των πυλών. Στην Θράκη διαμορφώνεται μια απόλυτα διαρθρωμένη
τουρκική κοινωνία που υπακούει μόνο στο τουρκικό προξενείο της
Κομοτηνής. Έτσι όπως έχει διαμορφωθεί η κατάσταση η Θράκη σε λίγο
διάστημα θα πληροί όλα εκείνα τα απαραίτητα «δομικά στοιχεία» ενός
κράτους. Θα έχει δηλαδή έναν συμπαγή, αδιαίρετο γεωγραφικό χώρο,
οργανωμένο σύστημα τουρκικής αυτοδιοίκησης, ένα υποτυπώδες σύστημα
τουρκικής οικονομίας και τουρκικό τραπεζικό σύστημα, ένα οργανωμένο
σύστημα τουρκικής παιδείας και μια κοινή ιστορική και εθνική συνείδηση
των μουσουλμάνων πολιτών. Όλα αυτά συμβαίνουν κάτω από τα μάτια του
ελληνικού κράτους ή για την ακρίβεια με την βοήθεια του ελληνικού
κράτους. Η κατάσταση έτσι όπως διαμορφώνεται οδηγεί στην αυτονομία. Η
χρονική στιγμή εξαρτάται από την Άγκυρα και από τις συγκυρίες τις οποίες
ξέρει πολύ καλά να εκμεταλλεύεται η Τουρκία, το έχει επανειλημμένα
αποδείξει στο παρελθόν.
Γ.Λ.
Γ.Λ.
