Σε καμία ευνομούμενη πολιτεία, σε καμία Δημοκρατία σε οποιοδήποτε κράτος σε αυτόν τον πλανήτη, δεν υπάρχει προηγούμενο αντίστοιχο του γεγονότος που συνέβη στις 28 του Σεπτέμβρη, στην χώρα που καυχιέται ότι αποτελεί το λίκνο της Δημοκρατίας.
Με ένα πρωτοφανές αντισυνταγματικό αλλά και νομικό πραξικόπημα, συνελήφθησαν οι Βουλευτές αλλά και ο Αρχηγός ενός απόλυτα νόμιμου κόμματος που αντιπροσωπεύεται στην Ελληνική Βουλή εκπροσωπώντας περισσότερους από 450.000 Έλληνες.
Ανεξαρτήτως των λόγων για τους οποίους συνέβη το «αντισυνταγματικό αυτό πραξικόπημα», η ίδια η πράξη αποτελεί μια κατάφωρη καταπάτηση των Νόμων, καθώς δεν είχε τηρηθεί ούτε καν η προαπαιτούμενη διαδικασία της άρσης της ασυλίας των συλληφθέντων Βουλευτών από το ίδιο το Κοινοβούλιο, όπως το Ελληνικό Σύνταγμα επιτάσσει.
Πέραν αυτού, παρόμοιο γεγονός (δηλαδή σύλληψη Αρχηγού νόμιμου πολιτικού κόμματος που εκπροσωπείται στην Βουλή), δεν έχει συμβεί σε κανένα απολύτως Ευρωπαϊκό κράτος, ποτέ στα χρονικά!
Από εκεί και πέρα, άξια παρατήρησης αλλά και σχολιασμού, είναι τα γεγονότα τα οποία ακολούθησαν την σύλληψη.
Με ένα πρωτοφανές επικοινωνιακό μπαράζ, ξεκίνησε ένας απερίγραπτος πόλεμος ψευδολογίας και κατασυκοφάντησης, όπου «τηλεδικαστές» δημοσιογράφοι, έκριναν, δίκαζαν, και καταδίκαζαν, ανακοινώνοντας (με πρωτοφανείς χαρακτηρισμούς) δημόσια τις καταδικαστικές αυτές αποφάσεις, πριν η Ελληνική Δικαιοσύνη αποφανθεί και ανακοινώσει καν, τους λόγους για τους οποίους οι άνθρωποι αυτοί είχαν συλληφθεί και προφυλακιστεί!
Τα «τηλεδικαστήρια» κατόπιν ομόφωνης απόφασης σε λιγότερο από μισή ώρα απεφάνθησαν …τελεσιδικώντας, ότι η Χρυσή Αυγή δεν είναι κόμμα, αλλά αποτελεί μια «εγκληματική οργάνωση»!
Εμείς θέλουμε απλά να ρωτήσουμε όλους αυτούς τους διαπρεπείς τηλεδικαστές, εάν έχουν ακούσει ποτέ στον μακρύ δικονομικό τους βίο, κάτι…. για το «τεκμήριο της αθωότητας».
Γνωρίζουν ότι ο ΟΠΟΙΟΣΔΗΠΟΤΕ πολίτης, όχι μόνον αυτής της χώρας, αλλά και οποιασδήποτε άλλης, θεωρείται ΑΘΩΟΣ, μέχρι η τελική Δικαστική απόφαση να κρίνει ότι είναι ένοχος;
Γνωρίζουν τα δημοσιογραφικά αυτά ανδρείκελα, ότι σε ΟΛΕΣ τις χώρες του Δυτικού Κόσμου, (με πρώτες και καλύτερες τις ΗΠΑ), ακόμα και αν υπάρχει σαν αποδεικτικό πειστήριο βίντεο το οποίο να δείχνει καθαρά το πρόσωπο του δράστη, οι ΠΑΝΤΕΣ, έως ότου το Δικαστήριο να αποφανθεί και να βγάλει την τελική απόφαση η οποία να λέει ότι ο κατηγορούμενος είναι ένοχος, μέχρι τότε κατονομάζεται απλά ως... «ΥΠΟΠΤΟΙ»;
Μόνον η τελική απόφαση του αρμοδίου Δικαστηρίου ΚΑΙ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΚΑΝΕΝΑΣ ΑΛΛΟΣ δεν μπορεί να αφαιρέσει από τον ΟΠΟΙΟΔΗΠΟΤΕ πολίτη το ΑΝΑΜΦΙΣΒΗΤΗΤΟ Τεκμήριο της Αθωότητας.
Και εξηγούμεθα.
«Το τεκμήριο αθωότητας είναι ένα θεμελιώδες δικαίωμα που περιέχεται στην Ευρωπαϊκή Σύμβαση για την Προστασία των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και των Θεμελιωδών Ελευθεριών (ΕΣΔΑ), και στον Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΧΘΔΕΕ).».
«Το τεκμήριο αθωότητας αναφέρεται στο άρθρο 6 παράγραφος 2 της ΕΣΔΑ (δικαίωμα στη χρήση και απονομή δικαιοσύνης): «Παν πρόσωπον κατηγορούμενον επί αδικήματι τεκμαίρεται ότι είναι αθώον μέχρι της νομίμου αποδείξεως της ενοχής του» και στο άρθρο 48 του ΧΘΔΕΕ (τεκμήριο αθωότητας και δικαιώματα της υπεράσπισης): «Κάθε κατηγορούμενος τεκμαίρεται ότι είναι αθώος μέχρι αποδείξεως της ενοχής του σύμφωνα με το νόμο.»
«Ο κατηγορούμενος πρέπει να αντιμετωπίζεται σαν να μην είχε διαπράξει κανένα αδίκημα έως ότου το κράτος, μέσω των διωκτικών αρχών, συγκεντρώσει επαρκείς αποδείξεις βάσει των οποίων ένα ανεξάρτητο και αμερόληπτο δικαστήριο σχηματίζει πεποίθηση ότι είναι ένοχος. Το τεκμήριο αθωότητας «απαιτεί τα μέλη του δικαστηρίου να μην είναι προκατειλημμένα ότι ο κατηγορούμενος έχει διαπράξει την αξιόποινη πράξη για την οποία κατηγορείται.»
«Κανένα δικαστήριο ούτε άλλος δημόσιος λειτουργός δεν μπορεί να κρίνει τον κατηγορούμενο ένοχο για οποιοδήποτε αδίκημα, αν δεν έχει δικαστεί και καταδικαστεί γι’ αυτό. «Το τεκμήριο αθωότητας παραβιάζεται εάν, χωρίς προηγουμένως να έχει αποδειχθεί η ενοχή του κατηγορουμένου σύμφωνα με τον νόμο και […] χωρίς να του έχει δοθεί η ευκαιρία να ασκήσει τα δικαιώματα υπεράσπισής του, διατυπώνεται η γνώμη ότι είναι ένοχος σε δικαστική απόφαση που τον αφορά».
Έτσι καταλήγουμε στην ΒΑΣΙΚΟΤΕΡΗ ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ αλλά και των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, η οποία κατηγορηματικά τονίζει ότι:
«Όλοι, είναι και θεωρούνται Αθώοι, μέχρι η Δικαιοσύνη, και μόνον αυτή, να αποφανθεί και να αποδείξει το αντίθετο αυτού».
Και ερωτάμε.
Ίσχυσαν όλα αυτά στην περίπτωση της σύλληψης του Αρχηγού και των Βουλευτών της Χρυσής Αυγής;
Από την αρχή μέχρι και σήμερα μαίνεται ένας πόλεμος λάσπης και κατασυκοφάντησης, με το Τεκμήριο της Αθωότητας να έχει όχι μόνον καταργηθεί, αλλά κυριολεκτικά κατακουρελιαστεί και εξευτελιστεί.
Με ποιο δικαίωμα τα χρυσοπληρωμένα δημοσιογραφικά ανδρείκελα, τα παντελώς άσχετα με την Επιστήμη της Νομικής έφτασαν σε σημείο όχι μόνον να κατασυκοφαντούν και διασύρουν ανθρώπους που είναι και θεωρούνται Αθώοι μέχρι να ΑΠΟΔΕΙΧΘΕΙ το αντίθετο, αλλά και να λοιδορούν κορυφαίους ποινικολόγους και καθηγητές της Νομικής, να τους χλευάζουν (όταν δεν τους άκουγαν να συμφωνούν με τα τερατουργήματα που εκστόμιζαν), και σε κάποιες περιπτώσεις να τους «κόβουν» στον αέρα πριν προλάβουν καν οι έγκριτοι αυτοί νομικοί να ολοκληρώσουν τα επιχειρήματα τους;
Ποιος έδωσε το δικαίωμα στα θλιβερά αυτά άτομα (που ουσιαστικά δεν κάνουν τίποτε άλλο από το να προσβάλουν και να εξευτελίζουν το λειτούργημα της δημοσιογραφίας), να παριστάνουν τους εισαγγελείς, αλλά και τους προέδρους του Αρείου Πάγου, και κατόπιν να ανακοινώνουν τις «αποφάσεις» των «κουρελοτηλεοπτικών» δικαστηρίων τους δημόσια, διαβάλλοντας Πολιτικούς, αλλά και πάνω από όλα Έλληνες πολίτες, ΠΡΙΝ ο νόμος αποφανθεί, και αποφασίσει για αυτούς;
Και μάλιστα πότε έχει συμβεί ξανά (πέραν των «δημοσιογράφων»), να υιοθετούν τον ακατονόμαστο «οχετό» ύβρεων, λάσπης, και κατασυκοφάντησης και κάποια επίσημα «θεσμικά» κομματικά όργανα, τα οποία δεν σταμάτησαν ούτε στιγμή να αναπαράγουν το κατάφωρο αυτό αίσχος αλλά και παράνομο ατόπημα της μετονομασίας ενός καθ όλα νόμιμου πολιτικού κόμματος (αλλά και αυτών που το εκπροσωπούν), αυθαίρετα…. σε «εγκληματική οργάνωση».
Και όλα αυτά, χωρίς να έχουν ούτε καν την παραμικρή υπόνοια μιας νομικά κατοχυρωμένης επίσημης απόφασης των μοναδικών επ’ αυτού αρμοδίων, που είναι ΜΟΝΟΝ τα Ελληνικά Δικαστήρια;
Αν αυτό δεν αποτελεί την πιο ΚΑΤΑΦΩΡΗ καταπάτηση των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, και την πιο ΑΠΟΛΥΤΗ κατάλυση του Νόμου Δικαίου, τότε… τι άλλο μπορεί να είναι;
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΣ
.jpg)
