Μηνύματα Συμπαράστασης

Φίλε μου Νίκο,

Σου γράφω αυτές τις λίγες γραμμές, σε μια προσπάθεια, ισχνή είναι αλήθεια, να σου εκφράσω τη συμπαράστασή μου για τις δύσκολες ώρες που περνάς μέσα στο κελί της φυλακής.

Δεν θα υποκριθώ ότι ξέρω πόσο υποφέρεις εκεί μέσα. Όχι. Εγώ το βράδυ γυρίζω σπίτι και κάθομαι στον καναπέ μου.

Θέλω όμως να σε βεβαιώσω, πως ξέρω τι προσφέρεις με την ταλαιπωρία σου αυτή. Η καθημερινότητά μας είναι σκληρή και σκοτεινή. Γύρω μας ο κοινωνικός ιστός δοκιμάζεται και σιγά - σιγά διαρρηγνύεται. Φίλοι και γνωστοί, μένουν άνεργοι και τους τυλίγει η απελπισία. Γιατροί, φάρμακα, ασφάλεια, αξιοπρέπεια, γίνονται πια είδη πολυτελείας σε αυτή τη κοινωνία των τόκων.

Ζούμε καθημερινά, τις άοκνες προσπάθειες τους, ώστε να σβηστεί, να διαγραφεί η Ελλάδα από τη ψυχή μας. Βλέπουμε το βιός μας να πλιατσικολογείται και τα Ιερά μας και Όσια να εξευτελίζονται.

Δύο πράγματα μας κρατούν όρθιους και σώφρονες.

Το ένα είναι το Αίμα των Προγόνων μας που ταξιδεύει μέσα στις φλέβες μας και μεταφέρει σε όλο το κορμί, το μήνυμα επιμονής και πείσματος που διασφαλίζει την επιβίωση της φυλής μας δια μέσου των αιώνων.

Το άλλο είναι το παράδειγμά σου. Και μαζί με σένα και των άλλων φυλακισμένων συναγωνιστών.

Ένας φάρος που φωτίζει τη σκοτεινιά της καθημερινότητας και μας αποκαλύπτει το δρόμο του χρέους.

Ξέρουμε καλά πόσο εύκολο θα σας ήταν, να συμβιβαστείτε με το πολιτικό κατεστημένο και να βολευτείτε σε «βολευτικούς» θώκους εξασφαλίζοντας την ηρεμία και την ευημερία σας. Αλλά αντ’ αυτού προτιμήσατε να μας διδάξετε με το παράδειγμά σας. Να μας διδάξετε την Πίστη στα ιδανικά και την αφοσίωση στον Αγώνα. Όσο δύσκολα λοιπόν και να βιώνουμε τη καθημερινότητα, ρίχνουμε ένα βλέμμα προς τον Κορυδαλλό και παίρνουμε θάρρος από εσάς. Αλλά μαζί με την αναθάρρηση κάνουμε κάτι ακόμα. Κάνουμε μια ένεση αποφασιστικότητας κι ορκιζόμαστε ξανά και ξανά, να μείνουμε κι εμείς σταθεροί και Πιστοί σαν κι εσάς.

Παρακαλώ πολύ διαβίβασε τις σκέψεις και την υποστήριξή μου και στους δύο αδελφούς φυλακισμένους, μαζί σου. Ειδικά δε στον Χρήστο, θύμισέ του πως στη συγκέντρωση στα Ίμια μου είπε «δεινόσαυρος είσαι και συ» εννοώντας από πόσο παλιά μένουμε σταθεροί στα πιστεύω μας. Όχι Χρήστο δεν είμαστε δεινόσαυροι, είμαστε Φοίνικες κι αναγεννώμεθα από τις στάχτες μας. Κι αν δεν βρεθεί εχθρός ικανός να μας κάψει, βάζουμε μόνοι μας φωτιά προκειμένου να εξαγνιστούμε και να συνεχίσουμε καθαροί τον Αγώνα.

Ξεκίνησα το γράμμα μου λέγοντας «φίλε μου Νίκο» και φυσικά το εννοώ. Ήσουν και θα είσαι πάντα φίλος και συναγωνιστής μου κι ελπίζω να με αισθάνεσαι κι εσύ το ίδιο. Αλλά γράφοντας αυτές τις γραμμές, αναλογιζόμενος τη δική σου ταλαιπωρία και τις κακουχίες της φυλακής και γράφοντας αυτές τις γραμμές στον απόηχο της άνανδρης δολοφονίας δύο νέων ανδρών. Που μόνο τους έγκλημα ήταν η αγάπη για το Γένος δεν μπορώ να κλείσω το γράμμα μου παρά μόνο αναφερόμενος στο πρόσωπό σου σαν «Αρχηγέ».

Άκου Αρχηγέ κι άκου το καλά, είμαστε Πιστοί, είμαστε Αποφασισμένοι, είμαστε δίπλα σου.

Αίμα Τιμή Χρυσή Αυγή

Με ιδιαίτερη αγάπη και συγκίνηση

Ε.

Όταν το ράσο γίνεται σημαία τότε η νίκη είναι βεβαία

Αγαπημένε μας Αρχηγέ της Χρυσής Αυγής, αρχηγέ της χρυσής αυγής της Ελλάδος, της γλυκύτατης Πατρίδος μας, Νικόλαε Μιχαλολιάκο.

Είμαι ένας παπαδάκος, το όνομά μου είναι Γ.Π. ο Θεός που με ανέχεται εδώ και 33 χρόνια να διακονώ το Θυσιαστήριό του μου χάρισε τέσσερα παιδιά και τέσσερα εγγόνια. Αγαπάμε την βασανισμένη Πατρίδα μας την Ελλάδα μας, αυτό είναι το έγκλημά μας, αυτό είναι και το δικό σας έγκλημα.

Το σάπιο καθεστώς που σαράντα χρόνια σαπίζει την Ελλάδα μας και συνεχίζει να σαπίζει την οικογένεια, τη θρησκεία μας, οι ολετήρες του Έθνους, δεν μπορούσε να σας ακούει μέσα στη Βουλή γιʼ αυτό έκαναν αυτό που έκαναν καταργώντας το σύνταγμα και κάθε έννοια δικαίου.

Είμαστε μαζί σας, κάνετε κουράγιο, έχετε όλη την Ελλάδα μαζί σας, όλους τους Ορθοδόξους Χριστιανούς, όλους τους Έλληνες, όλους τους απλούς παπάδες που δεν προσκυνάνε το θηρίο της Αποκαλύψεως.

Οι τουρκοπροσκυνημένοι μια μέρα θα φύγουν, το ψευτορωμαίικο όπως είπε ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός θα φύγει.

Είναι επικίνδυνοι για την Ελλάδα μας, ρίξανε τα παιδιά μας στην ανεργία, στα ναρκωτικά, στην απιστία, τα μάθανε να μη δουλεύουν, τα κάνανε να ξεχάσουν τους προγόνους μας, την Ιστορία μας, τα γράμματα, τις τέχνες, τον πολιτισμό μας, αυτό διδάσκει σαράντα χρόνια η κομμουναρία που έχει καθίσει από το 1974 μέχρι σήμερα στο σβέρκο της Ελλάδας μας.

Αγαπημένε μας Νικόλαε Μιχαλολιάκο. Οι Μανιάτες είναι παλικάρια, δεν το βάζουν κάτω, πολεμούν μέχρι τη Νίκη, μέχρι τη δικαίωση, μέχρι τη Χρυσή Αυγή του Έθνους μας.

Ζήτω η Μεγάλη Ελλάδα μας.

Ζήτω ο αρχηγός μας Νίκος Μιχαλολιάκος και τα παλικάρια του.

Share this: