Στην «Καθημερινή» της Πέμπτης και στην ιστορική στήλη «49 χρόνια πριν» καταγράφονται και τα εξής: «ΕΠΕΙΣΟΔΙΑ ΣΤΟ ΚΟΛΩΝΑΚΙ: Εκτεταμένα επεισόδια εσημειώθησαν την 2.30 πρωινήν μετά την λήξιν της ψηφοφορίας, εις την πλατείαν Κολωνακίου όπου συνεπλάκησαν ομάδες νέων της ΕΡΕ μετά διαδηλωτών της οργανώσεως Λαμπράκη. Τα επεισόδια ήρχισαν προ του καφενείου «Βυζάντιον» όταν μετέβη εκεί ο αρχηγός της ΕΡΕ κ. Παναγιώτης Κανελλόπουλος, συνοδευόμενος υπό ομάδος νέων της ΕΡΕ. Εκ της οδού Κανάρη ενεφανίσθησαν σχεδόν ταυτοχρόνως εις την πλατείαν ομάδες Λαμπράκηδων κραυγάζοντας συνθήματα «Εκλογές», «Παπανδρέου», «Κάτω οι προδότες». Οι διαδηλωταί επετέθησαν εναντίον των συνοδευόντων τον κ. Κανελλόπουλον νέων της ΕΡΕ τους οποίους ήρχισαν να γρονθοκοπούν. Ούτοι προσπαθούντες να προστατεύσουν τον κ. Κανελλόπουλον από το μένος των διαδηλωτών αντεπετέθησαν με αποτέλεσμα αι συμπλοκαί να γενικευθούν εις ολόκληρον τον χώρον της πλατείας. Η ισχυρά αστυνομική δύναμις δεν ηδυνήθη να επιβάλη την τάξιν. Η τάξις αποκατεστάθη περί την 3ην πρωινήν οπότε εις την πλατείαν ενεφανίσθη ο κ. Ανδρέας Παπανδρέου, ο οποίος απεδοκιμάσθη εντόνως από το πλήθος με την κραυγήν «Έξω Αμερικανέ» και υπό την προστασίαν της αστυνομίας απεμακρύνθη εκ της πλατείας».
Όπως μπορεί να αντιληφθεί ο οποιοσδήποτε οι άγριες συμπλοκές και οι ξυλοδαρμοί μεταξύ υποστηρικτών και μελών διαφορετικών κομμάτων είναι κάτι το οποίο υπήρχε στον κοινοβουλευτικό βίο της Χώρας και πριν την έλευση της μεταπολίτευσης. Όσοι εμπαθείς ή απλώς ανενημέρωτοι ισχυρίζονται ότι η είσοδος της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ «ευτελίζει το Κοινοβούλιο και προκαλεί την όξυνση των παθών με οδομαχίες στους δρόμους» καλό θα είναι να δουν τι γινόταν στην δεκαετία του ΄60 τόσο εντός όσο και εκτός Κοινοβουλίου.
Η εκτόξευση καρεκλών, οι χειροδικίες και οι εξυβρίσεις μεταξύ βουλευτών, αποτελούσαν καθημερινό φαινόμενο, κάνοντας τον κόσμο να αγανακτήσει με τον πραγματικό ευτελισμό του δημόσιου βίου. Πολύ χειρότερα, έξω στους δρόμους, οι οπαδοί της ΕΡΕ, της Ένωσης Κέντρου και η νεολαία της ΕΔΑ, αλληλοσυγκρούονταν με αρκετούς τραυματίες από την κάθε πλευρά.
Η όλη παρακμιακή κατάσταση ήταν που γέννησε εκείνη την περίοδο το περιβόητο και περίφημο σύνθημα «ένας Λοχίας θα μας σώσει», το οποίο αν δεν κάνουμε λάθος είχε πρωτολανσάρει η εκδότρια της «Καθημερινής» Ελένη Βλάχου.
Κανείς, φυσικά, δεν σκέφτηκε τότε να χαρακτηρίσει ως «εγκληματικές οργανώσεις» τα προαναφερόμενα κόμματα. Όπως, επίσης, κανείς δεν σκέφτηκε μετά την μεταπολίτευση να χαρακτηρίσει εξίσου «εγκληματικές οργανώσεις» τη ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και το ΚΚΕ, όπου οι ξυλοδαρμοί μεταξύ των μελών και των υποστηρικτών τους έφτανε μέχρι και την διάπραξη δολοφονιών.
Μόνο στην ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ φαίνεται ότι εφαρμόζεται ο εντελώς αυθαίρετος και υποκειμενικός χαρακτηρισμός της «εγκληματικής οργάνωσης», καθώς και η σταλινικής εμπνεύσεως λογική της συλλογικής ευθύνης, αφού την καταδικαστέα πράξη ενός που δήλωσε Χρυσαυγίτης πρέπει να την καρπωθούν σε υπερμεγεθυντικό βαθμό όλοι όσοι μετέχουν σε ένα Νόμιμο Πολιτικό Κόμμα με ευρεία Λαϊκή απήχηση, το οποίο αποτελεί την Τρίτη Πολιτική Δύναμη της Χώρας, παρά τις ανήθικες και παράνομες διώξεις.
Γιώργος Μάστορας
__article.jpg)
Δημοσίευση σχολίου