Γράφει ο Ευάγγελος Κομνηνάκης.
Ο συνταγματολόγος – και νυν ευρωβουλευτής του Σύριζα – Κώστας Χρυσόγονος στο “Συνταγματικό Δίκαιο 2003 σελίδα 240 περί Πολιτικής Ελευθερίας” – Εκδόσεις Σάκκουλα γράφει:
“Συνέπεια της πολιτικής ελευθερίας, ως στοιχείου της δημοκρατίας κατ άρθρο 1 παρ 1 Σ είναι ότι όλες οι πολιτικές απόψεις, τάσεις, ιδεολογίες κλπ είναι καταρχήν ελεύθερες.”
Εδώ δε μπορεί να μην ερωτηθεί : “Ακόμη και η απεχθής ιδεολογία;”
“Περιορισμοί στην έκφρασή τους και κυρίως στην επιδίωξη των ατόμων και ομάδων που τις εκφράζουν να συμμετάσχουν στις συνταγματικές διαδικασίες σχηματισμού της πολιτειακής βούλησης δεν μπορούν να επιβληθούν με νόμο, αφού αυτός θα ήταν αντίθετος στη δημοκρατική αρχή.
Η επιβολή παρόμοιων περιορισμών είναι θεμιτή μόνο αν ερείδεται σε άλλη, ειδικότερη συνταγματική διάταξη, η οποία καθιερώνει παρέκκλιση από την ανωτέρω θεμελιώδη αρχή κατά τρόπο ρητό και ανεπίδεκτο αμφισβήτησης. Έτσι πχ το άρθρο 29 παρ 1 Σ επιτάσσει η οργάνωση και δράση των πολιτικών κομμάτων να εξυπηρετεί την ελεύθερη λειτουργία του δημοκρατικού πολιτεύματος.”
(Φυσικά αυτός ο περιορισμός μπορεί να τεθεί μόνο στη φάση αναγνωρίσεως του καταστατικού καθήν αυτό κατατίθεται στον ΑΠ)
ΠΡΟΣΕΞΤΕ ΤΩΡΑ!
“Ωστόσο τούτο ΔΕΝ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ότι ο κοινός νομοθέτης θα μπορούσε να καθιερώσει διαδικασίες απαγόρευσης “αντιδημοκρατικών” κομμάτων, αφού το Σύνταγμα, πέρα από τη θεσμοθέτηση της γενικής, και όχι άμοιρης κανονιστικού περιεχομένου, διάταξης αυτής, δεν προβλέπει τέτοιες διαδικασίες.
(Εδώ μας λέει ότι δε μπορεί να γίνει κατάχρηση της συνταγματικής διατάξεως προκειμένου να φιμωθούν πολιτικοί αντίπαλοι, οι οποίοι εξάλλου ζητούν να κατέβουν σε εκλογές, δλδ αποδέχονται το συνταγματικό πλαίσιο πολιτικής δράσης και αντίδρασης, δλδ τους κανόνες του δημοκρατικού παιγνιδιού)
Πρέπει εξάλλου να επισημανθεί ότι η πραγματική ελευθερία (συνεχίζει ο καθηγητής Χρυσόγονος) είναι “η ελευθερία εκείνου που σκέφτεται διαφορετικά” και εκεί εντοπίζεται διαφορά μεταξύ ενός δημοκρατικού πολιτεύματος και ενός δικτατορικού καθεστώτος, αφού ΠΡΟΦΑΝΩΣ και οι ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΕΣ ΔΕ ΦΙΜΩΝΟΥΝ ΤΟΥΣ ΟΜΟΙΔΕΑΤΕΣ ΤΟΥΣ, ΑΛΛΑ ΟΣΟΥΣ ΔΙΑΦΩΝΟΥΝ ΜΑΖΙ ΤΟΥΣ.
(Αφού λοιπόν κατά την ερμηνεία του πλέον αρμοδίου να τοποθετηθεί, του καθηγητή Συνταγματικού Δικαίου, πραγματική ελευθερία για τη Δημοκρατία σημαίνει “να σκέπτεσαι διαφορετικά” ποια η χρεία να κρύψουμε ότι σκεπτόμαστε διαφορετικά από την κλεπτοκρατία και το ανθελληνικό καθεστώς;)
“Ήταν συνεπώς ατελέσφορη η επίκληση του άρθρου 1 παρ 1 Σ από τη νομολογία προκειμένου να θεμελιωθεί η άρνηση αναγνώρισης “φιλοβασιλικών” σωματείων, δεδομένου ότι ως καταστατικός σκοπός των τελευταίων εμφανιζόταν συνήθως η διάδοση ιδεών και όχι η ανατροπή του πολιτεύματος.”
(Εδώ προφανώς επισημαίνει ο Χρυσόγονος το άτοπο να καταλογίζεται σε μία πολιτική ομάδα πρόθεση κατάλυσης του πολιτεύματος, την ίδια στιγμή που η ομάδα αυτή ζητεί άδεια εγκρίσεως του καταστατικού της από το κατά Σύνταγμα αρμόδιο κρατικό όργανο, τον Άρειο Πάγο, προκειμένου να λάβει μέρος σε εκλογές)
Σε ανύποπτο πολιτικό χρόνο ο πολιτικός, σήμερα, αντίπαλος της Χρυσής Αυγής, ευρωβουλευτής του Σύριζα, έχει πάρει θέση ως προς τη δυνατότητα θέσεως νομίμου κοινοβουλευτικού κόμματος εκτός νόμου (και μάλιστα πόσο φρικώδες θα ήταν το ενδεχόμενο αυτό αφού πρόκειται για το τρίτο τη τάξει) και είναι κατηγορηματικά αρνητικός.
Δε μπορεί ο κοινός νομοθέτης να επικαλεστεί διαδικασίες απαγόρευσης “αντιδημοκρατικών” κομμάτων, τονίζει ο Χρυσόγονος, υπό κανένα πρόσχημα, αφού ένα κόμμα που θέλει να ανατρέψει το πολίτευμα δεν είναι δυνατόν να ζητεί τη δημοκρατική έγκριση για να αναλάβει νόμιμο πολιτικό αγώνα. Πόσω μάλλον να έχει λάβει την τυπική έγκριση και να έχει ψηφιστεί από 550.000 Έλληνες πολίτες.
Αυτά λέει ο Χρυσόγονος στο βιβλίο του το 2003!
Αλλά γεννώνται και άλλα ερωτήματα σχετικά με την “εγκληματική οργάνωση”
1)Πότε συστάθηκε η “εγκληματική οργάνωση” της Χρυσής Αυγής; Το 1980, το 1983, το 1992, το 2009 ή το 2012; Ή μήπως μόλις απέκτησε εκλογική δυναμική τέτοια και τόση ώστε να καταστεί απειλή για το σύστημα εξουσίας;
2)Ποιοι ακριβώς αποτελούν την πολιτική ομάδα που θέλει να καταλύσει το πολίτευμα; Οι εκλεγμένοι βουλευτές που πραγματώνουν τη λαική κυριαρχία και αντιπροσωπεύουν το Έθνος;
Διότι αφού δε δίνεται συνταγματική δυνατότητα να τεθεί εκτός νόμου ένα κόμμα, πόσο μάλλον κοινοβουλευτικό, δηλαδή ήδη εγκριθέν από τον Άρειο Πάγο, τι νόημα έχει να χαρακτηρισθεί εγκληματική οργάνωση μερίδα του κόμματος αλλά και με ποια κριτήρια θα επιμερισθούν οι δήθεν “ποινικές ευθύνες” στους “εγκληματίες” αφού οι κατηγορίες απαγγέλλονται εναντίον όλων όσων εξελέγησαν βουλευτές βάσει πολιτικών κινήτρων και με το δόγμα της συλλογικής ευθύνης;
Ανακόλουθη και εδώ η δήθεν ποινική δίωξη.
3)Και γιατί να μην επεκταθεί η “ποινική” δίωξη εναντίον και των ψηφοφόρων/υποστηρικτών αφού και αυτοί συνήργησαν στην εγκληματική της δράση;
Γιατί πλέον δε θα μιλάμε για δικαιοσύνη, ούτε για εκτελεστική εξουσία, ούτε για κοινοβούλιο. Πλέον θα βγάζει μάτια στην κοινωνία (γιατί εμείς ήδη μιλάμε) πως το “κράτος του Σαμαρά” ιδιοποιείται παράνομα όλες τις λειτουργίες του για να χτυπήσει πολιτικούς του αντιπάλους.
2+ χρόνια μετά την είσοδο των Εθνικιστών στη Βουλή, το σύστημα εξουσίας ακόμα να αποφασίσει: Η Χρυσή αυγή κρίνεται λόγω “Απεχθούς Ιδεολογίας” ή επειδή είναι μια “Εγκληματική οργάνωση” που όμως έχει πάρει την έγκριση του Αρείου Πάγου;
Εθνικισμός
Δημοσίευση σχολίου