Γράφει ο Θοδωρής Τσέλας.
Από την πρώτη μέρα της ίδρυσης μας, μαίνεται ένας θηριώδης πόλεμος εναντίον μας και ο οποίος πόλεμος εντείνεται τους τελευταίους 18 μήνες.
Δεν έχει βόμβες τούτος ο πόλεμος, έχει όμως νεκρούς, και οι αντίπαλοι φορούν κοστούμια και κάπου κάπου χαμογελούν προς τις κάμερες, δείχνοντας το αβυσσαλέο μίσος που τρέφουν εναντίον μας.
Σε αυτόν το πόλεμο συστρατεύονται πανίσχυροι μηχανισμοί του κράτους, όπως τα ΜΜΕ και οι δικαστές, η οικονομική ελίτ και το πολιτικό προσωπικό κλπ.
Μηχανισμοί ισχυροί, καλά αμειβόμενοι, με εξαίρετη επαγγελματική κατάρτιση και καλά ξεπουλημένη συνείδηση. Το καθένα μόνο του και όλα αυτά τα χαρακτηριστικά μαζί, καθιστά τους πολέμιους μας ιδιαίτερα επικίνδυνους.
Στις μέρες μας, που το καπιταλιστικό σύστημα περνάει μια απ’ τις μεγαλύτερες παγκόσμιες κρίσεις του, η Χρυσή Αυγή στη χώρα μας γράφει την ιστορία του μέλλοντος.
Γιατί αυτός ο πόλεμος ανάμεσα στο κράτος (δηλ. το καπιταλιστικό σύστημα ) και την εξεγερμένη συνείδηση του λαού, βρίσκεται στο ζενίθ του.
Συναγωνιστές σαν τον Παναγιώταρο, διώκονται και "καταδικάζονται" από διώκτες που θα έπρεπε προ πολλού να έχουν λογοδοτήσει για τα πεπραγμένα τους.
Συναγωνιστές σαν τον Κασιδιάρη βρίσκονται ακόμη, άδικα και εντελώς παράνομα στις φυλακές τους, κρατούμενοι από ένα κράτος που δεν έχει την δύναμη να παραδεχθεί πως έσφαλε και υπερέβαλε κατ' εντολή των (προσωρινών) πολιτικών του προϊσταμένων.
Διώκει εκλεγμένους βουλευτές σαν τον Ηλιόπουλο και τον Κούζηλο.
Εξαντλεί οικονομικά την οικογένεια κάθε διωκόμενου, κρατά εγκλωβισμένους στα σπίτια τους τον Αρχηγό της Χρυσής Αυγής, Ν.Γ. Μιχαλολιάκο, την Ε. Ζαρούλια, το Ν. Μίχο, τον Ι. Λαγό και όσους έχουν αποφυλακιστεί, ενώ έξω τριγυρνούν ελεύθεροι, βιαστές, εγκληματίες, καταχραστές δημοσίου χρήματος, απατεώνες, παιδεραστές και ό,τι άλλο φαντάζεστε...
Ξέρετε όμως τι λένε οι άνθρωποί μας που αδικούνται και διώκονται τόσο βάναυσα; Ε, και;
ΕΜΕΙΣ θα είμαστε εκείνοι που θα αναφέρονται από την ιστορία, πως σηκώσαμε ανάστημα στο παγκόσμιο κατεστημένο και πήγαμε κόντρα στην παγκόσμια ελίτ.
ΕΜΕΙΣ ματώσαμε στην άσφαλτο του Ν. Ηρακλείου εκείνο το βράδυ του Νοέμβρη μαζί με τον Γιώργο και τον Μάνο, φωνάξαμε με την τραυματισμένη φωνή του Αλέξανδρου "μάνα μην τους ακούς! Χρυσή Αυγή για πάντα!".
ΕΜΕΙΣ είμαστε εκείνοι που θυσιάσαμε οικογένεια και "επαγγελματική προοπτική" για να προσθέσουμε τις λιγοστές μας δυνάμεις, στις δυνάμεις όλων για να λευτερωθεί ο τόπος από τους παγκόσμιους δυνάστες. Έχουμε πολλή δουλειά ακόμη, αλλά είμαστε σε καλό δρόμο...
ΕΜΕΙΣ δεν χαριστήκαμε σε οποιονδήποτε ήθελε και δεν χαριζόμαστε σε οποιονδήποτε θέλει να ξεπουλήσει την χώρα. Και θα συνεχίσουμε να γινόμαστε ιδιαιτέρως ενοχλητικοί στους ντόπιους και ξένους εργοδηγούς της πτώχευσης... Και δεν αναφέρομαι στην πτώχευση της οικονομίας, αλλά στην πτώχευση που προσπαθούν να επιβάλουν στις αθάνατες Ελληνικές αξίες που αντιπροσωπεύουμε οι Έλληνες Εθνικιστές.
Η επιθετικότητα και η αγριότητα που επιδεικνύει το κράτος απέναντι σε εμάς, που ενίοτε μας χαρακτηρίζει..."εσωτερικό εχθρό", η απροκάλυπτη καταπάτηση των δικαιωμάτων, οι δρακόντειοι νόμοι, το κράτος που παρανομεί, οι στοιχειώδεις διαδικασίες που δεν τηρούνται από ένα κράτος «τσαμπουκά» που δεν κρατά ούτε τα προσχήματα, δείχνει πως κάνουμε καλή δουλειά.
Ας την συνεχίσουμε....
Δημοσίευση σχολίου