Η περίπτωση του αρχιραβίνου της Μόσχας, ο οποίος παρεμβαίνοντας απροκάλυπτα στα εσωτερικά ζητήματα της Χώρας μίλησε για την ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ, δεν μας είναι άγνωστη.
Είναι ευκαιρία, όμως, να δούμε το όλο ζήτημα και από μια άλλη οπτική γωνία. Καταρχάς να σταθούμε στο ότι οι δηλώσεις του στην «Εφημερίδα των Συντακτών» δεν δίνονται στον Δημήτρη Ψαρρά, αλλά σ΄ένα νέο «φρούτο» της «αντιφασιστικής» δημοσιογραφίας, κάποιον Γιάννη Μπασκάκη, ο οποίος φαίνεται ότι θέλει να ακολουθήσει τα χνάρια του πρώτου, αλλά χρειάζεται να… φάει πολλά «καρβέλια ψωμί» ακόμη για να πιάσει τις θλιβερές επιδόσεις του πρώτου.
Ας δούμε, όμως, τις αποσπασματικές δηλώσεις του αρχιραβίνου Πίνχας Γκόλντσμιτ, όπως αυτές δημοσιεύθηκαν αποσπασματικά στη συγκεκριμένη φυλλάδα «Η είσοδος της Χρυσής Αυγής στο ελληνικό κοινοβούλιο είναι ένα μεγάλο σήμα κινδύνου για την Ευρώπη», ενώ λίγο πιο κάτω μας ενημερώνει ότι «όταν πληροφορήθηκα την είσοδο της Χρυσής Αυγής στο ελληνικό κοινοβούλιο, το πρώτο μου συναίσθημα ήταν η απογοήτευση». Δεν παραλείπει, βεβαίως, να δώσει και συμβουλές (ή, για να είμαστε ακριβέστεροι, οδηγίες) προς την πλευρά του εγχώριου κράτους: «Για το ελληνικό κράτος είναι πάρα πολύ σημαντικό οι νόμοι να εφαρμόζονται, έτσι ώστε αυτοί που αγνοούν και παραβιάζουν τον νόμο για υποθέσεις ρατσισμού, ξενοφοβίας και διακρίσεων να μην τους επιτρέπεται να το κάνουν».
Ξεκινώντας την «αποκρυπτογράφηση» των λεγομένων του μοσχοβίτη αρχιραβίνου, βλέπουμε το πόσο «σέβεται» την ετυμηγορία ενός μεγάλου μέρους του Ελληνικού Λαού. Αν, μάλιστα, μερίδα των ομοθρήσκων του στον πλανήτη περιορίζονταν απλώς στο να εκφράζουν τις αντιρρήσεις και την ανησυχία τους για τις πολιτικές προτιμήσεις εκατοντάδες χιλιάδες Ελλήνων, οι οποίοι σε πολλαπλές εκλογικές αναμετρήσεις από το 2012 και μετά καθιστούν ολοένα και πιο δυνατή την ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ τόσο σε Λαϊκό – Κοινωνικό επίπεδο όσο και σε θεσμικό – κοινοβουλευτικό, θα ήταν σχετικά κατανοητή η αντίδρασή τους. Από το σημείο αυτό, όμως, μέχρι την πίεση σε ασφυκτικό και αφόρητο βαθμό προς την κυβέρνηση Σαμαρά να αναλάβει πρωτοβουλίες ποινικής εξουδετέρωσης και εξόντωσης ενός Νομίμου Πολιτικού Κόμματος, μόνο και μόνο επειδή οι ιδέες του και οι πολιτικές του εξαγγελίες δεν συνάδουν με τις δικές τους απόψεις υπάρχει τεράστια διαφορά. Και αυτό δεν είναι ούτε «συνομωσιολογία», ούτε «παραλήρημα» αλλά αποτελεί την πραγματικότητα, όπως άλλωστε ομολόγησαν τόσο ο πρώην υπουργός Δικαιοσύνης Ρουπακιώτης όσο και ο Μπαλτάκος, ως πρώην γραμματέας της κυβέρνησης Σαμαρά.
Είναι τυχαίο, άραγε, ότι την ημέρα που καταλύθηκε κάθε επίφαση νομιμότητας, στις 28 Σεπτεμβρίου 2013, με την ανήθικη και παράνομη επίδειξη τρομολαγνείας και αυθαιρεσίας από την τότε κυβέρνηση (συνεπικουρούμενη από όλα τα καθεστωτικά ΜΜΕ), η οποία φέρθηκε με τον πιο θρασύδειλο και χυδαίο τρόπο στους εκπροσώπους της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ επιχειρώντας να συνδέσει με τον πλέον ύπουλο τρόπο τις απαράδεκτες συλλήψεις με ένα βάρβαρο τηλεοπτικό σόου, ο Σαμαράς βρισκόταν στην Αμερική δίνοντας αναφορά στους ηγέτες των εκεί σιωνιστικών οργανώσεων για το πώς «τακτοποίησε» την ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ; Όσο για την επιχειρούμενη ταυτοποίηση καταστάσεων «πριν από 70 χρόνια», όπως χαρακτηριστικά υποστηρίζει, σε άλλο σημείο της συνέντευξης, με την σύγχρονη πολιτική πραγματικότητα τόσο στην Ελλάδα όσο και την υπόλοιπη Ευρώπη είναι εκ του πονηρού.
Οποιαδήποτε απόπειρα υπεράσπισης του Εθνικού Φρονήματος με την ενδυνάμωση Εθνικιστικών Κινημάτων σ΄όλη την Ευρώπη, βαφτιζόταν εκ των προτέρων ως «αντισημιτισμός» από τις διάφορες διεθνείς εβραϊκές οργανώσεις και τους κατά τόπους υποστηρικτές και συνοδοιπόρους τους. Όσο για τις εντολές, επί της ουσίας, που επιχειρεί να δώσει στα ανδρείκελα των εναλλασσόμενων μνημονιακών κυβερνήσεων περί της εφαρμογής των νόμων, του υπενθυμίζουμε και πάλι ότι κάνει ξεκάθαρη παρέμβαση στα εσωτερικά πολιτικά ζητήματα ενός ανεξάρτητου (υποτίθεται) κράτους. Μιας, όμως, και όπως αναφέρει σ΄άλλο σημείο της συνέντευξής του, «δεν είναι μόνο η εβραϊκή κοινότητα υπό κίνδυνο και είναι ευθύνη όλων των θρησκευτικών κοινοτήτων να καταγγείλουν τον εξτρεμισμό», ιδού πεδίο δόξης λαμπρό για τον τόσο ευαίσθητο σε θέματα παραβίασης και κακοποίησης της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και των αντίστοιχων δικαιωμάτων, αρχιραβίνο.
Να του πούμε ότι υπάρχει μια χώρα όπου ο ρατσισμός αποτελεί επίσημη κρατική πολιτική εναντίον ενός Λαού, ο οποίος είδε την γη του να γίνεται αντικείμενο κατάκτησης και εκμετάλλευσης. Μια χώρα όπου οι βιαιοπραγίες, ο εξευτελισμός και οι δολοφονίες σε βάρος ακόμη και αμάχων και γυναικόπαιδων αποτελεί σχεδόν καθημερινό φαινόμενο. Αυτή η χώρα είναι το Ισραήλ.
Όταν καταγγείλει την ρατσιστική πολιτική αυτού του κράτους, όταν καταδικάσει την ανανδρία εναντίον αμάχων και γυναικόπαιδων από τις ισραηλινές δυνάμεις κατοχής, τότε ας εξαπλώσει κι αλλού το ενδιαφέρον του για την παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Μέχρι τότε, μπορεί να αυτοϊκανοποιείται με την ψευδαίσθηση ότι μιλώντας στον κάθε Μπασκάκη δίνει ένα ηχηρό «μήνυμα κατά του ρατσισμού», την ίδια ώρα που ο πραγματικός ρατσισμός εξασκείται, ως επίσημη πολιτική πρακτική, από το Ισραηλινό κράτος σε βάρος των Παλαιστινίων, κάνοντας ακόμη και τους εβραίους που δεν είναι τυφλωμένοι από το σιωνιστικό μίσος να καταγγέλλουν την απαράδεκτη τακτική των ομοθρήσκων τους που εξασκούν την εξουσία στο Ισραήλ. ΖΗΤΩ Η ΝΙΚΗ!
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΣΤΟΡΑΣ
__article.jpg)
Δημοσίευση σχολίου