Η Διαθήκη

Άρθρο της διευθύντριας της Εθνικής εφημερίδας "Εμπρός", Ειρήνης Δημοπούλου - Παππά στην στήλη "Εγέρθητι" 

Το «γιατί» είναι απαραίτητο. Το «τι» είναι η καίρια σκέψη. Το «πώς» είναι το νοητικό βήμα που χρειάζεται να κάνουμε οι Έλληνες για να πάρουμε την πατρίδα μας πίσω. Πώς έκαναν τα κουμάντα τους, αναρωτιόμουν, οι Έλληνες, στις στενωπούς της σύγχρονης Ιστορίας μας; Πώς έβγαιναν από το σκοτάδι που τους είχε επιβληθεί ή όπου είχαν στραβοπατήσει και πέσει μόνοι τους, καταπιασμένοι με τις έριδες και τις προδοσίες;

Μετά το χτύπημα του ΄22, πώς πήραν θάρρος, πώς αναδύθηκε η Γενιά του ΄30, πώς άνθισαν τα Κινήματα του Μεσοπολέμου που γέννησαν το έπος του ΄40; Σε αυτά τα ερωτήματα πήρα μιαν απάντηση αναπάντεχη, όταν πριν λίγο καιρό, φίλος και αναγνώστης του ΕΜΠΡΟΣ, με ειδοποίησε πως ανακάλυψε ένα έγγραφο το οποίο έπρεπε να διαβάσω, και που ήταν παλιό και δυσανάγνωστο. Του χρόνου όντος πιεστικού και για τους δύο, καταφέραμε να μου το διαβάσει εξ αποστάσεως. Είναι ένα από τα κείμενα που δείχνουν ακριβώς ποια αποθέματα εθνικής αυτοσυντηρησίας ανέπτυξαν οι Ελληνες για να φέρουν την Ελλάδα από το ναδίρ στο ζενίθ της εθνικής υπερηφάνειας.

Το κείμενο είναι η διαθήκη ενός ιατρού η οποία έχει συνταχθεί στις 11 Ιανουαρίου 1929, στην πολύπαθη, τότε και τώρα, Μυτιλήνη. Η ιδιόχειρη διαθήκη ξεκινά ως εξής (αποσιωπώ ονόματα και τοποθεσίες που δεν προσθέτουν στο θέμα): «Εν Π.. εν τη οικία μου ένθα και οικώ σήμερον τη δεκάτην πέμπτην Σ/βρίου του χιλιοστού εννεακοσιοστού εικοστού εβδόμου έτους ο υποφαινόμενος Ευστράτιος Αναγνώστου Κ... σώας έχων τας φρένας και σκοπών να διακανονίσω τα της περιουσίας μου μετά τον θάνατόν μου γράφω την παρούσαν μυστικήν διαθήκην μου ιδία χειρί, ήτις είνε η τελευταία θέλησίς μου. Εγκαθιστώ κληρονόμους μου την σύζυγόν μου Μερόπην και τα τέκνα μου Σάββαν, Πλάτωνα, Ηρακλήν, Ελευθέριον, Χαρίλαον, Νίκον και την θυγατέρα μου Ερατώ και εις μεν την σύζυγό μου Μερόπην αφίνω τα εις Β… αγορασθέντα υπ’ εμού κτήματα (…) 

Εις τους υιούς μου Σάββαν και Πλάτωνα, επειδή ενυμφεύθησαν αλλοφύλους, εγκαταστάντες οριστικώς εις Νέαν Υόρκην, επειδή ως μανθάνω ευπορούν, αφ’ ετέρου δ’ ουδόλως συνεισέφεραν εις την ανάπτυξιν της ακινήτου περιουσίας μου, ούτε υπεστήριξαν τους μικροτέρους αδελφούς των αφήνω εις έκαστον ανά χιλίας δραχ. χρυσάς. Εις τον υιόν μου Ηρακλήν, εάν μείνει και εκείνος εις Αμερική και νυμφευθεί μη Ελληνίδα αφήνω και εις εκείνον χιλίας δραχμάς χρυσάς, αν δε έλθει εις την πατρίδαν ή εις μίαν πόλιν της Ελλάδος τότε θα λάβη τρεις λείβαδους πλησίους του περιβαλλομένου μέρους υπό υψηλών τοίχων προς δυσμάς αυτού δέκα στρεμμάτων γην. Εις τον Ελευθέριον το περιτειχισμένο μέρος του λειβάδου εκ δέκα στρεμμάτων.

Εις τον Χαρίλαον το εις την περιφέρειαν «Β….» ελαιόκτημά μου μετά του εν αυτώ οικίσκου. Εις δε τον Νίκον το εις θέσιν Π… ελαιόκτημά μου, το πλησίον Μ.Π- Δ.Σ. και δρόμου. Προς τούτους αφίνω εις αυτόν άπαντα τα βιβλία μου, τα ιατρικά εργαλεία και έπιπλα και εν γένει παν ότι σχετίζεται με την ιατρικήν. Αν αποφασίσει και εγκατασταθεί εις Π… τότε αντί του ρηθέντος ελαιοκτήματος εις Π…, αφίνω την οικίαν ένθα σήμερον κατοικώ, ίνα την μεταβάλη εις Κλινική μεθ’ όλων των επίπλων. Εις δε την θυγατέρα μου Ερατώ, επειδή επροικίσθη λίαν ικανοποιητικώς αφίνω μόνον δραχμάς εκατόν. Άπασα δε η λοιπή περιουσία μου κινητή και ακίνητος θέλει περιέλθει εις τους τέσσαρας υιούς μου Ηρακλήν, Ελευθέριον, Χαρίλαον, Νίκον, αν όμως ο Ηρακλής εγκατασταθεί οριστικώς εις ξένην γην, τότε ούτος ουδέν δικαιούται έτερον να λάβη εκτός των χιλίων χρυσών δραχμών και τότε η περιουσία μου ολόκληρος, περιέρχεται εις τους τρεις τελευταίους υιούς μου Ελευθέριον, Χαρίλαον και Νίκον.

Εάν αποθάνω προ της συζύγου μου Μερόπης αφίνω εις αυτήν την επικαρπίαν των κτημάτων μέχρις ου ζη διότι επιθυμώ να ζήση αξιοπρεπώς. Επίσης να κατοικεί εντός της οικίας μου ενόσω ζει. Αφίνω επίσης εις την Κοινότητα Π… δέκα χιλιάδες δραχμάς με την σημερινήν τιμήν του συναλλάγματος εις μνήμην του υπέρ πατρίδος πεσόντος υιού μου Γεωργίου, δια φιλανθρωπικόν σκοπόν ον θα ορίσω εν τω μέλλοντι εγώ ή οι κληρονόμοι μου. Συνιστώ εις τους κληρονόμους όπως το εις Κ… κτήμα μείνει αδιανέμητον διότι τεμαχιζόμενον θα χάση την πραγματικήν του αξία ενώ αδιανέμητον θα φέρη μεγάλα κέρδη διότι εκτός των εισοδημάτων εκ σπορών και ελαιών δύναται να έχη έτερα εισοδήματα εκ της κτηνοτροφίας, της μελισσοτροφίας, καπνοφυτείας και άλλων και τούτο με ελάχιστα έξοδα.

Εν τέλει αφίνω εις τα αγαπητά τέκνα μου και την μεγαλυτέραν εμού κληρονομίαν, τας ακολούθους συμβουλάς. Να φροντίζετε περί της υγείας σας, να είσθε αγαπημένοι μεταξύ σας, να είσθε φιλοπάτριδες, τίμιοι, φιλάνθρωποι, φίλεργοι και οικονόμοι. Ακολουθούντες τας συμβουλάς μου ταύτας δεν έχετε να φοβηθήτε ότι οι μοχθηροί θα κατωρθώσουν ποτέ να πραγματοποιήσουν τους καταχθονίους σκοπούς των. Η παρούσα διαθήκη μου γραφείσα υπ’ εμού του ιδίου υπεγράφη και παρ’ εμού εις το τέρμα της. Ε. Κ.».

Αυτές είναι οι «ρατσιστικές» και «μισαλλόδοξες» σκέψεις και συμπεριφορές αυτών που έδιναν στα παιδιά τους αρχαία ελληνικά ονόματα, που τα προσέφεραν στην συνέχεια στην Πατρίδα, όταν Εκείνη το καλούσε, που τα παρότρυναν να νυμφεύονται στον τόπο τους και να μένουν στην Ελλάδα, να προκόβουν, φιλοπάτριδες και οικονόμοι, τίμιοι και αγαπημένοι. Και τα παιδαγωγούσαν και τα τιμωρούσαν με τον τρόπο τους όταν χρειαζόταν. Αυτοί είναι που γίνονταν επιστήμονες αλλά δεν ξεχνούσαν να σκύψουν με αγάπη πάνω από την γη τους.

Που ταξίδευαν στην Εσπερία, μα δεν ξεχνούσαν πως πάνω από κάθε άλλο, ήσαν Ελληνες, και ως Έλληνες ζούσαν και πέθαιναν. Αυτοί που άπλωναν τα κλαδιά τους στον κόσμο, μα κρατούσαν τα πόδια τους ριζωμένα στην Πατρίδα, και νοιάζονταν πρώτα και πριν από κάθε τι για την προστασία της δικής τους φυλής. Μόλις μερικές δεκαετίες έχουν μεσολαβήσει από
τότε που γράφηκε.

Ας διδαχθεί το Έθνος από τις τελευταίες επιθυμίες ενός επιστήμονα, πατέρα, Έλληνα!

Share this: