Βρίθει ο τόπος από τα ρεπορτάζ σχετικά με το πόσες αιτήσεις κατατέθησαν για τις τέσσερις τηλεοπτικές άδειες, που θα δοθούν. Όπως αναφέρεται σχετικώς η ζήτηση έχει υπερβεί την προσφορά γεγονός που σημαίνει ότι πρόκειται να υπάρξει δημοπρασία επί των τιμών ή θα αρχίσουν οι κοινοπραξίες.
Παράλληλα, επί των τηλεοπτικών αδειών και της τιμής εκκινήσεως της δημοπρασίας έχει ήδη υπάρξει, από πλευράς καναλαρχών, προσφυγή στο ΣτΕ και δηλώσεις του προέδρου του ανωτάτου δικαστηρίου ότι η Δικαιοσύνη δεν εκβιάζεται από πρωτοσέλιδα και ΜΜΕ.
Αλήθεια όμως, προς τι το μίσος και ο αλληλοσπαραγμός; Υπάρχει καμία διαφορά από το αν οι αιτούντες την άδεια τηλεοπτικού σταθμού είναι 11 ή 4 ή κανένας; Υπάρχει καμμία διαφορά από το αν ο συνολικός αριθμός αδειών είναι μία ή δύο ή τρείς ή δεκατρείς;
Η Νέα Δημοκρατία καταγγέλλει τον Σύριζα, μαζί με τον ΔΟΛ, λέγοντας ότι επιχειρείται η κατασκευή ενός νέου καθεστώτος και ο περιορισμός της «ελευθερίας του τύπου». Από την άλλη πλευρά ο Σύριζα μιλά για ένα αμαρτωλό του παρελθόντος και δηλώνει πρόθυμος να το αλλάξει.
Αμφότερες οι δύο απόψεις είναι προσχηματικές και αποτυγχάνουν στο να εξηγήσουν τα τεκταινόμενα και να εξομολογηθούν τους σκοπούς. Ο Σύριζα δεν επιθυμεί την αλλαγή του καθεστώτος, διότι πολύ απλά συνδιαλλέγεται και θα επιλέξει τους κατόχους των αδειών ανάμεσα στα ίδια πρόσωπα του παρελθόντος. Αυτοί είναι άλλωστε οι κατέχοντες το χρήμα.
Από την πλευρά της η Νέα Δημοκρατία δεν ανησυχεί για την «ελευθερία του τύπου». Δεν έχει περάσει άλλωστε πολύς καιρός από τότε που ο Σαμαράς έπαιρνε τηλέφωνο τον δημοσιογράφο Κουρτάκη από τα «Παραπολιτικά», απαιτώντας εν είδει εκβιασμού να μην μεταδοθεί το ηχητικό ντοκουμέντο με την φωνούλα του να ζητάει την προφυλάκιση βουλευτών της Χρυσής Αυγής.
Άλλωστε για ποια «ελευθερία του τύπου» ανησυχεί η Νέα Δημοκρατία, όταν ακόμα και η κρατική τηλεόραση συστηματικά αποκρύπτει τις ειδήσεις που αφορούν το τρίτο πολιτικό κόμμα της χώρας; Για ποια «ελευθερία του τύπου» ομιλούμε όταν συστηματικά αποκλείεται η τρίτη πολιτική δύναμη της χώρας από τα πάνελ των τηλεοπτικών σταθμών;
Η όλη συζήτηση και διαδικασία δεν γίνεται ούτε για την «ελευθερία του τύπου», ούτε για τον «πόλεμο κατά της διαπλοκής». Πρόκειται απλώς και μόνο για να πραγματοποιηθεί μία αναδιανομή της διαπλοκής, για να ξαναμοιραστεί η τράπουλα μεταξύ των ίδιων πλουτοκρατών και των ίδιων πολιτικάντηδων. Αλλιώς εκεί είναι οι κεραίες και πεδίον δόξης λαμπρός, μπολσεβίκοι του γλυκού νερού.
Δεν έχει καμμία διαφορά από το αν υπάρχουν 1, 2 ή 100 κανάλια στην Ελλάδα, αφού σύσσωμος ο τύπος της χώρας δεν γράφει ειδήσεις, αλλά εξυπηρετεί συμφέροντα. Τους Έλληνες δεν τους απασχολεί το πως θα εξυπηρετηθούν τα συμφέροντα τα τάδε ή του δείνα πλουτοκράτη. Ούτε τιμά την «δημοκρατία» το να διοχετεύεται απλώς και μόνο προπαγάνδα στους ψηφοφόρους, προκειμένου να ψηφίζουν Σύριζα ή ΝΔ, ανάλογα με τα συμφέροντα των «νταβατζήδων».
Κώστας Αλεξανδράκης
__article.jpg)
Δημοσίευση σχολίου