Πνευματική σκαλωσιά

Άρθρο της διευθύντριας της εφημερίδας "Εμπρός", Ειρήνης Δημοπούλου - Παππά στην στήλη "Εγέρθητι"

"Θα τραγουδήσουμε τα μεγάλη πλήθη, τα συνεπαρμένα από την δουλειά, την ευχαρίστηση και την εξέγερση. Θα τραγουδήσουμε για τις πολύχρωμες, πολυφωνικές παλίρροιες της επανάστασης στις σύγχρονες πρωτεύουσες. Θα πολεμήσουμε τον ηθικισμό, κάθε ευκαιριακή ή ωφελιμιστική δειλία». Φίλιππο Τομάσο Μαρινέττι (1876-1944)

O Μαρινέττι, ηγέτης του Φουτουρισμού, ενός αμφιλεγόμενου αλλά σημαντικού κινήματος σκέψεως και τέχνης του Μεσοπολέμου, αντιτίθετο στην λατρεία για το παρελθόν και τους προγόνους, γιατί «κολλούσαν στο τσιμέντο την φυλή». Καθώς η «κρίση» την οποίαν γνωρίζει η ελληνική κοινωνία δεν θα τελειώσει τώρα κοντά, η οικονομική καταστροφή ήδη προκαλεί -και θα προκαλέσει και άλλες- θεμελιακές ηθικές και κοινωνικές αλλαγές.

Παρελθόν και πρόγονοι αποτελούν και θα αποτελούν για εμάς τους Εθνικιστές σημεία αναφοράς και εμπνεύσεως. Ένας Αλέξανδρος κοιμόταν με την Ιλιάδα στο προσκέφαλό του. Η Παιδεία των ημερών μας κάθε άλλο παρά προσηλωμένη είναι στην μελέτη της Ιστορίας, της Λογοτεχνίας ή της Ελληνικής Τέχνης εν γένει, ώστε να κινδυνεύουμε από προγονοπληξία. Κινδυνεύουμε όμως από εξιδανικεύσεις, συγκρίσεις και εμμονές που ανήκουν στην δικαιοδοσία των σταυρολέξων. Σήμερα, πολιτειακή και πολιτική ηγεσία και πολίτες βρίσκονται σε διπλό αδιέξοδο. Οικονομικό -από το οποίο υπάρχουν τρεις τρόποι εξόδου: ξοδεύουμε λιγότερα, κερδίζουμε περισσότερα και συνδυάζουμε τα δύο προηγούμενα-, και ηθικό: αντιμετωπίζουμε το πρόβλημα ως θύματα ή παίρνουμε την κατάσταση στα χέρια μας. Και στα δύο άπαντες οι παραπάνω αδυνατούν να δώσουν αποτελεσματικές λύσεις. Αυτό οφείλεται στο τρίτο αδιέξοδο, το πνευματικό.

Ηγεσία και πολίτες έχουν αυτοπαγιδευθεί σε νοητικά λυσάρια που τους προσφέρουν έτοιμα οι διεθνείς φροντιστές σκέψεως. Σε κάθε πρόβλημα υπάρχει μια και μόνη απάντηση, μία και μόνη λύση, ένας τρόπος προσεγγίσεως, με μια παραλλαγή το πολύ. Η ανθρώπινη σκέψη, από αετός υψιπετής, με ευρεία εποπτική αντίληψη και πρωτοβουλία κινήσεων, μετατρέπεται σε οικόσιτο περιστέρι. Μα και σε αυτές τις ψυχές που βρίσκονται φυλακισμένες σε αυτό, οφείλουμε να προσφέρουμε την ευκαιρία να επανακάμψουν, με όποιες δυνατότητες έχουν.

Οι λύσεις στο πνευματικό αδιέξοδο μοιάζουν θαρρώ με σκαλωσιά. Μια πνευματική σκαλωσιά που θα επιτρέψει στους συμπατριώτες μας να δουν την «μεγάλη εικόνα» κατά τον αγγλοσαξωνικό νεολογισμό, να βγουν από την ασφάλεια της δυστυχίας, να πάψουν να γλείφουν τις πληγές τους, να δουν την πραγματικότητα έξω από την πόρτα τους που είναι πραγματικότητα και του διπλανού, και να συνειδητοποιήσουν πως μαζί με άλλους Έλληνες μπορούν να βρουν την λύση. O Νεοραγιαδισμός κι η απουσία του Γνώθι Σαυτόν αποτελούν τα βασικότερα ελαττώματα που έχουν αναπτύξει οι μετασοσιαλιστικοί Έλληνες. Η πνευματική σκαλωσιά του Εθνικισμού, θα τους δώσει την δυνατότητα να χτίσουν τον χαρακτήρα τους και να φανταστούν τον κόσμο της επόμενης μέρας. Τι θα γίνει όταν η κρίση τελειώσει; Και πώς θα προχωρήσουμε έως τότε;

Σε αυτά πρέπει οι Εθνικιστές να δώσουν τις σωστές απαντήσεις γιατί από αυτές εξαρτάται η συνέχεια του λαού και του Έθνους μας. Οι επιστήμονες και οι τεχνοκράτες που εμφορούνται από εθνικά αισθήματα είναι βεβαίως απαραίτητοι και οι γνώσεις και η εμπειρία τους ευπρόσδεκτες. Αυτοί όμως που θα καθορίσουν το Μετά θα είναι οι άνεργοι, οι επιχειρηματίες με τις κλειδωμένες βιοτεχνίες, όσοι μετέθεσαν τα όνειρά τους για ένα Αύριο που δεν πρόλαβαν να γνωρίσουν. Αυτοί θα είναι στον αγώνα αυτό οι σημαντικότεροι σύμμαχοι του μαχόμενου λαού. Χωρίς την κοινωνική επιταγή της εργασίας με την γνωστή σε όλους έννοια, όσοι αποκλείστηκαν βίαια από το δικαίωμα στην δουλειά, θα βρουν νόημα και σκοπό συνδράμοντας τους άλλους και μαζί τους εαυτούς τους.

Η δουλειά χωρίς πληρωμή που προωθούν τα παγκόσμια τρωκτικά μπορεί να λειτουργήσει υπέρ του λαού αντί εναντίον του, όταν οι δομές εθνικής αλληλοβοήθειας ξεπεράσουν τον νοητικό φραγμό της εργασιακής εθελοδουλείας ως μέσου μιας απαξιωτικής της ανθρώπινης υπάρξεως, φυτοζωίας. Αυτά που κάποτε ήσαν αυτονόητα, αυτά που αγοράζονταν, δεν θα μπορούν να αγοράζονται πια, γιατί μόνο το περίσσευμα της ψυχής, ειλικρινές, χωρίς προσμονή ανταμοιβής θα μπορεί να μας κρατήσει ζωντανούς σωματικά και ψυχικά. Πολλοί προφητεύουν πως θα εξελιχθεί η ζωή μας σε ζούγκλα. Λέω πως όχι, κι αυτό είναι στο χέρι μας.

Στο χέρι των Εθνικιστών είναι οι Έλληνες να γίνουμε μια μεγάλη οικογένεια. Θα πρέπει να απαντήσουμε σε θεμελιώδη ερωτήματα. Να αναγνωριστούμε από τα εθνικά μας σουσούμια στην όψη και στο αίμα. Άγνωστες δυνατότητες θα βγουν στο φως ελεύθερες από τον καταναγκασμό της κοινωνικής επιβολής: Όχι «τι δουλειά κάνεις;» και «τι λεφτά έχεις», αλλά «ποιός είσαι;». Όπως ο αγρότης δεν κοιτάζει πώς να περάσει την ώρα του, παρά μόνο σκύβει με επιμέλεια, κόπο και προσμονή στο έργο του, έτσι δημιουργική η δύναμη του λαού μας θα βλαστήσει. Σαν τους επαναστάτες του Μαρινέττι θα μας συνεπάρει η δουλειά. Σαν τους ανθρώπους-βιβλία του Ρέι Μπράντμπερι, (συγγραφέα του δυστοπικού μυθιστορήματος «Φαρενάιτ 451») θα προχωρούμε φυτεύοντας, ποτίζοντας, φροντίζοντας και γευόμενοι τις ιστορίες μας. Δεν θα έχουμε ίσως όλες τις απαντήσεις, αλλά θα έχουμε αποφασίσει ποιες είναι οι ερωτήσεις που έχει νόημα να ρωτάμε. Το χρήμα δεν θα έχει εξουσία επάνω μας γιατί δεν θα είμαστε καταναλωτές αλλά παραγωγοί.

Κι αυτό είναι θαρρώ μια καλή σκέψη για να ξεκινήσουμε το 2017. Καλή Χρονιά.

Share this: