Μαύρα άλογα

 Άρθρο της Ειρήνης Δημοπούλου - Παππά στην εφημερίδα "ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ" και την μόνιμη στήλη "Δηκτικά"

Αρέσει στους πολιτικούς να χαϊδεύουν τον λαό: Είναι τίμιος αλλά προδομένος. Είναι καλός αλλά τον γέλασαν. Και αν έφαγε τις επιδοτήσεις στα σκυλάδικα, ο Τσοχατζόπουλος τα έφαγε με την κυρά του στο Παρίσι. Πάτσι.

Πράγματι, πολλοί συνέλληνες (παρεμπιπτόντως η «μητρότητα» του όρου μου ανήκει από τα φοιτητικά μου χρόνια), εξαπατήθηκαν. Αλλά η συνεχής πλάνη καταντά βλακεία. Άρα οι Έλληνες που εξακολουθούν να ψηφίζουν ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, Ποτάμια και τα συναφή, είναι είτε συνειδητοί απατεώνες, επομένως μοιράζονται το ίδιο μερίδιο ενοχής με αυτούς που τους «εξαπάτησαν», είτε ηλίθιοι γιατί κάποιοι τους εξαπατούσαν επί σαράντα χρόνια. Όπως λέει φίλος αγαπητός «Εμάς βρε παιδί μου γιατί δεν μας πήρε σαράντα χρόνια να το καταλάβουμε, και το παλεύουμε απ’ τα δεκαεφτά μας»;

Επειδή η Χρυσή Αυγή δεν ανήκει στον κόμμα των πολιτικάντηδων, ας πούμε μερικές αλήθειες, προς γνώσιν και συμμόρφωση, ετούτες τις κρίσιμες για τον Λαό και την Πατρίδα μέρες. 

Εδώ κι ένα χρόνο, η θύελλα της πολιτικής δίωξης ενάντια στην Χρυσή Αυγή, με μια ψυχοφθόρα αλλά αναζωογονητική διαδικασία, ξεχωρίζει την ήρα από το στάρι. 

Τον Σεπτέμβριο του 2013 τα ποσοστά της Χρυσής Αυγής άγγιζαν το 13 με 15%, με ανοδικές τάσεις. Τα άλογα κάλπαζαν και τα γκέμια κάποιων γλιστρούσαν και κάποιων μάτωναν τα δάχτυλα. Η κοινωνία, παρά τον διαρκή πόλεμο φθοράς του συστήματος εναντίον των Εθνικιστών, συντασσόταν αναφανδόν με την Χρυσή Αυγή. Η Αλήθεια λυτρώνει. Ακόμη και σήμερα, ένα χρόνο μετά, και με τον Αρχηγό και τους βουλευτές μας υπό δίωξη, ο Ελληνικός λαός είναι στο πλευρό της, με ποσοστά που ξεπερνούν αυτά που την έβαλαν στη Βουλή. 

Ένα χρόνο πίσω. Οι «μαύρες μπλούζες» πωλούνταν σαν το ζεστό ψωμί και η Ελλάδα γέμισε «παιδιά με μαύρα» που πουλούσαν μαγκιά επειδή φωτογραφήθηκαν σε ανοιχτή συγκέντρωση με τον έναν ή τον άλλο βουλευτή. Τα τηλέφωνα της Χρυσής Αυγής στην Βουλή δεν σταματούσαν να χτυπάνε από δεκάδες φερέλπιδες πολιτευτές που έσπευδαν να καταθέσουν βιογραφικά μαζί με τις πονεμένες ιστορίες τους. Αραχνιασμένοι παλαιοκομματικοί δήλωναν παρόντες -αρκεί να έβλεπαν «πώς θα το πήγαινε» ο Μιχαλολιάκος. Κόσμος και κοσμάκης έτοιμος να κρίνει, να συμβουλεύσει, να δώσει και, κυρίως, να πάρει πληροφορίες. 

Η γκανγκστερική επίθεση Σαμαρά-Αθανασίου και των μυστικοσυμβούλων τους στα τέλη του Σεπτέμβρη εκτόνωσε την πίεση που ασκούσαν όλοι αυτοί οι περίεργοι τύποι στο Κίνημα. Το κλίμα που δημιουργήθηκε, «βοήθησε» κάμποσους να συνειδητοποιήσουν ότι οι Χρυσαυγίτες και οι Χρυσαυγίτισσες δεν είναι η Μπίμπι Μπο και ο Τζον-Τζον. 

Όταν κάμποσους μήνες αργότερα και εν όψει εκλογών, κατακάθισε ο κουρνιαχτός ανεδύθησαν ως ήταν φυσικό και οι πρώτοι «αντιστασιακοί» που στο όνομα των φυλακισμένων που ταλαιπωρούνται άδικα και παράνομα, είπαν να παίξουν μπάλα, ποντάροντας στην «επόμενη μέρα». Είναι πιο ακραίοι, πιο πονηροί, πιο απ’ όλα, και με ένα «φου» θα ρίξουν τον Σαμαρά, τη Μέρκελ και το Σινικό τείχος. 

Να πούμε λοιπόν ότι στους αμέσως προσεχείς μήνες ενδέχεται να ξεκινήσει η μητέρα των πολιτικών Δικών, η δίκη του Αρχηγού και των Βουλευτών καθώς και μελών και φίλων της Χρυσής Αυγής, με διαφορετικές κατηγορίες αλλά με κοινό στόχο: Nα ξεθεμελιωθεί ό,τι με κόπο και κυριολεκτικά αίμα, θεμελιώθηκε και χτίζεται από την Χρυσή Αυγή. Στους επόμενους μήνες ενδέχεται επίσης να έχουμε εκλογές που θα κρίνουν αν ο λαός θα πάει στο χαμό του τυλιγμένος το τυφλοπάνι, ή θα προχωρήσει σα τον Οδυσσέα, αψηφώντας τους Κύκλωπες και τις Σειρήνες. Μεγάλο άλμα, αλλά ετούτος ο λαός ξέρει να κάνει θαύματα.

Όσοι λοιπόν αισθάνονται το ζωνάρι τους να λύνεται, ας το κρατήσουν δεμένο λίγο ακόμα. Τους περιμένουμε εκεί όπου δεν ήρθαν. Έξω από τη ΓΑΔΑ, έξω από τη Σχολή Ευελπίδων , έξω από το Εφετείο. Και στα εκλογικά τμήματα, να κρατούν το κερί και να μην καταριούνται το σκοτάδι. Με τα ζωνάρια τους δεμένα, μέχρι νεωτέρας. Διαφορετικά, ας καθίσουν αναπαυτικά εμπρός από τις οθόνες των υπολογιστών τους, και ας κάνουν αντίσταση από την ασφάλεια του σαλονιού τους. Μέχρι να μπουκάρει κάποιος ασφαλίτης και να τους στείλει φυλακή για ένα κουζινομάχαιρο.

Η ΟΧΙΑ

Share this: