ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΡΩΜΑΝΟ

Άρθρο της διευθύντριας της εφημερίδας "Εμπρός", Ειρήνης Δημοπούλου – Παππά στην στήλη «Εγέρθητι»

Είναι θέση μας σαφής και ευθεία: Ο Νίκος Ρωμανός δικαιούται εκπαιδευτική άδεια. Καθήκον και απο­στολή του σωφρονιστικού συστήματος είναι να σω­φρονίζει. Ποιος καλύτερος τρόπος υπάρχει από την Παι­δεία; Είναι δικαίωμα του νεαρού άνδρα να σπουδάσει. Και η Δικαιοσύνη οφείλει να επιτρέψει στον νεαρό να ακολου­θήσει τον δρόμο της γνώσης και της μόρφωσης που με κόπο επέλεξε.

Δεν έχει σημασία εάν ο έγκλειστος νεαρός είναι τρο­μοκράτης ή όχι. Εάν διέπραξε ληστεία ή εάν αυτοπροσδιορίζεται ως «αντάρτης πόλης». Θα κριθεί για τις πρά­ξεις του. Το φρόνημα δεν διώκεται.Ποιος άλλωστε αλη­θινός εγκληματίας θα έφευγε ένοπλος από τον τόπο του εγκλήματος χωρίς να πυροβολήσει , αλλά και χωρίς να βλάψει τον αιχμάλωτό του;

Θα επικαλεστώ εδώ τον εισαγγελέα της έδρας κ. Γρηγόρη Πεπόνη, ο οποίος στην αγόρευσή του είχε τονίσει:

 «Δεν θα γίνω μπαλωματής και γεφυροποιός ώστε να θε­ραπεύσω τα κενά και τις πλημμέλειες της προδικασίας, αστυνομικής και ανάκρισης… Πρώτη φορά βλέπω ληστεία που να αφήνουν τους ομήρους ελεύθερους, κατά δε την καταδίωξη, ενώ είχαν το επάνω χέρι διαθέτοντας βαρύ οπλισμό, ούτε πυροβόλησαν τους αστυνομικούς που τους καταδίωκαν ούτε χρησιμοποίησαν τον όμηρο σαν ασπίδα για να διαφύγουν…».

Η Δικαιοσύνη δεν είναι εκδικητική και τιμωρητική. Εάν είναι, δεν διαφέρει σε τίποτε από τον εγκληματία.

Αφήστε, επομένως, τον Ρωμανό να πάει σχολείο. Πριν λίγους μήνες παντρεύτηκε, στα 21 του. Τώρα, πα­ρά την κράτησή του, ζητά να σπουδάσει. Ξέρετε πολλούς νέους που να ακολουθούν αυτόν τον δρόμο;

Στο παιχνίδι της Εξουσίας η Ελλάδα μετρά από το 2008 τέσσερεις νεκρούς. Τον Γρηγορόπουλο, τον Φύσσα, τον Φουντούλη και τον Καπελώνη. Γρηγορόπουλος και Φύσσας εκτελέστηκαν υπό παντελώς αδιευκρίνιστες και παράδοξες συνθήκες. Ένας από ψυχικά ασταθή προστάτη της έννομης τάξεως. Άλλος από δολοφόνο που παρέμεινε απαθής στον τόπο του εγκλήματος αναμένοντας την σύλληψή του. Οι δολοφόνοι των δύο τελευταίων πα­ραμένουν άγνωστοι. Αλλά παραδόξως την ώρα της δο­λοφονίας τους υπήρξε αστυνομικό κενό στην φύλαξη των γραφείων της Χρυσής Αυγής.

Ως εδώ, λοιπόν.

Η αποστροφή της επιστολής ενός εκ των συγκρατουμένων του Ρωμανού ο οποίος απειλεί τον υπουργό Δι­καιοσύνης «Είμαι πολύ πεινασμένος. Αν δολοφονήσεις το Νίκο, το μόνο πράγμα που θα μπορέσει να με χορτάσει ξανά, είναι το λαρύγγι σου» δείχνει το πού επιθυμεί η κυβέρνηση να οδηγήσει τα πράγματα.

Ο Σαμαράς, έμπειρος στις δολοπλοκίες, στέλνει το μήνυμα στην Αριστερά: Ρίχνοντας στα μαλακά τους πρώ­τους δύο των «Πυρήνων» (αφέθηκαν ελεύθεροι) κρατά την απόφαση για τους υπόλοιπους 16 στο συρτάρι μέχρις ότου το μακρύ χέρι του τρομοκαπιταλισμού, οι «γνωστοί- άγνωστοι», «πείσουν» τους «νοικοκυραίους» ότι ψηφίζο­ντας Σύριζα θα περιέλθει η χώρα σε καθεστώς αναρχίας.

Θα «κόψουν» από τον Σύριζα όσο πρέπει ώστε να κλείσει το χάσμα και να πάει με ασφάλεια το σύστημα σε εκλογές;

Η εντολή και η επιθυμία της κυβέρνησης είναι σαφής. Απαγορεύει τις συναθροίσεις για να προστατευθεί η τε­λετή παράδοσης της Ελλάδος στους Οθωμανούς. Επι­τρέπει όμως τιςσυγκεντρώσεις από το απόγευμα του Σαββάτου, ώστε οι «αλληλέγγυοι» να κάψουν την Αθήνα. Εάν η κατάσταση του Ρωμανού γίνει κρίσιμη, ακόμη κα­λύτερα για αυτούς.

Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ως τελευταία πράξη της θητείας του, οφείλει να απαιτήσει την αποκατάσταση του κύρους ενός θεμελιώδους πυλώνα της Δημοκρατίας: Οφείλει να αποκαταστήσει το κύρος και την ουσία της Δι­καιοσύνης. Σωφρονίζοντας και όχι επιβάλλοντας εκδίκη­ση.

Η Δικαιοσύνη οφείλει να αρθεί στο ύψος της, προσπερ­νώντας τις προκαταλήψεις και τις μηντιακές επιβολές. Οφείλει να εφαρμόσει τον Νόμο, δίνοντας εκπαιδευτική άδεια στον Ρωμανό. Και να επιβάλλει να προσέρχονται οι εκλεγμένοι Βουλευτές του ελληνικού λαού στις ψηφοφο­ρίες της Βουλής, στον θεσμό στον οποίο εξελέγησαν. Για­τί η Δημοκρατία και οι Θεσμοί είναι πολύ σημαντικότεροι από το ΤΕΙ του Ρωμανού.

ΕΙΡΗΝΗ ΔΗΜΟΠΟΥΛΟΥ-ΠΑΠΠΑ

Share this: