Υπάρχουν δικαστές στην Αθήνα;

Άρθρο στην εφημερίδα "Εμπρός"

H ιστορία είναι γνωστή, αλλά είναι πάντα χρήσιμη και επίκαιρη, ειδικά στη σύγχρονη Ελλάδα: Στην Πρωσία του 18ου αιώνα ο Βασιλιάς Φρειδερίκος ο Μέγας είχε τα θερινά του ανάκτορα στην περιοχή Σανσουσί, κοντά στο Πότσδαμ. Δίπλα σε αυτά υπήρχε ένας ανεμόμυλος που έκανε θόρυβο και διατάρασσε τη γαλήνη του με αποτέλεσμα να μην μπορεί να κοιμηθεί. Έτσι, ο Φρειδερίκος κάλεσε το μυλωνά και απαίτησε να του πουλήσει τον ανεμόμυλό του. Όταν αυτός αρνήθηκε, ο βασιλιάς απείλησε ότι θα του πάρει το μύλο με τη βία. Η απάντηση του μυλωνά έμεινε παροιμιώδης και από τότε αποτελεί παράδειγμα της εμπεδωμένης στη λαϊκή συνείδηση, δικαιοσύνης: «Ναι, αλλά υπάρχουν δικαστές στο Βερολίνο».

Ο βασιλιάς από τη μία απογοητεύτηκε, αλλά από την άλλη ένιωσε ικανοποίηση για την εμπιστοσύνη που έδειχναν οι πολίτες της χώρας του στους θεσμούς της. Στην Ελλάδα δεν υπήρχε μυλωνάς, υπήρχε όμως σαμαράς. Και αντί να κοιτάξει στα χρόνια που κυβέρνησε να εμπεδώσει στον λαό το αίσθημα της ανεξαρτησίας της Δικαιοσύνης, φρόντισε να την ποδηγετήσει, να την καθυποτάξει στη βούλησή του και τέλος να την εξευτελίσει, καταργώντας κάθε έννοια δημοκρατικής νομιμότητας. Τα παραδείγματα πολλά, ο κάθε μαχόμενος δικηγόρος έχει να σας διηγηθεί τουλάχιστον από ένα, όποιος όμως είχε την τύχη – και την ατυχία μαζί- να ασχοληθεί με την πολύκροτη δίωξη της Χρυσής Αυγής, μπορεί να σας μιλάει για μέρες.

Οι πολιτικές παρεμβάσεις που...έγραψαν ιστορία

Έχοντας εξαντλήσει τα περισσότερα παραδείγματα που αποδεικνύουν τις πολυποίκιλες παρεμβάσεις της εκτελεστικής στην δικαστική εξουσία κατά την επάρατο προηγούμενη συγκυβέρνηση (θυμηθείτε το μοναδικό βίντεο Μπαλτάκου και την τηλεφωνική εντολή Σαμαρά που κανένας δεν αμφισβήτησε ως προς την πιστότητα), καιρός είναι να δούμε – με ένα εντελώς πρόσφατο παράδειγμα- τι άφησε πίσω της (ελπίζουμε για πάντα) αυτή η διεστραμμένη λογική των πολιτικών παρεμβάσεων στο έργο της ανεξάρτητης Δικαιοσύνης.

Όπως σίγουρα θυμούνται όσοι διαβάζουν τις στήλες των εφημερίδων, καμία σχεδόν από τις αιτήσεις των προφυλακισμένων Βουλευτών της Χρυσής Αυγής για χορήγηση «εκτάκτου άδειας εξόδου» από τις φυλακές Κορυδαλλού, προκειμένου να παραστούν σε συνεδριάσεις της Ολομέλειας δεν είχε γίνει δεκτή. Η δικαιολογία μονότονη και πανομοιότυπη: είτε λόγω ασφαλείας (!) είτε λόγω έλλειψης κατεπείγοντος.

Μάλιστα, πολλοί καραγκιόζηδες υπουργοί της ΝΔ, παίρνοντας θάρρος από τις ανωτέρω πλήρως ανερμάτιστες και παντελώς αναιτιολόγητες εισαγγελικές αποφάσεις, με την «αβάντα» που τους έδινε η διάβρωση που είχαν πετύχει στις τάξεις της Δικαιοσύνης, είχαν φτάσει σε σημείο να μην απαντούν σε ερωτήσεις κοινοβουλευτικού ελέγχου της Χρυσής Αυγής (!) αγνοώντας επιδεικτικά το κοινοβουλευτικό τους καθήκον και υποκαθιστάμενοι στο έργο της ίδια της Δικαιοσύνης.

Έτσι το παρακράτος Σαμαρά, είχε μετατραπεί σε πλήρες βορειοκορεατικό κρατικό σχήμα, παίζοντας ταυτόχρονα σε όλα τα ταμπλό, νομοθετικό (με τη βοήθεια της πλειοψηφίας του ΠΑΣΟΚ), εκτελεστικό και δικαστικό.

Η απίθανη αιτιολογία που «τρέλανε» την Κωνσταντοπούλου

Με τη δύναμη της αδράνειας – που αποτελεί βασικό φαινόμενο της Φυσικής- και της πολιτικής ζωής στην Ελλάδα, πολλοί θεώρησαν ότι μπορούν να συνεχίζουν το «χαβά» που υπέθαλπε (αν δεν προκαλούσε) η προηγούμενη διακυβέρνηση. Έτσι, στην πρόσφατη αίτηση των Βουλευτών της Χρυσής Αυγής να παρευρεθούν στην άρση ασυλίας του Γεωργιάδη – μεταξύ μας, μια όχι μείζονα κοινοβουλευτική διαδικασία- η εισαγγελέας των φυλακών απάντησε τα εξής απίστευτα: «... όταν αποφασίστηκε η προσωρινή κράτηση των αιτούντων την έκτακτη άδεια εξόδου Βουλευτών…είχε ληφθεί υπόψη η βουλευτική τους ιδιότητα και η παρουσία τους επομένως στο Ελληνικό Κοινοβούλιο δεν συνιστά έκτακτη και απρόβλεπτη ανάγκη και δεν εμπίπτει στην έννοια των επαγγελματικών αναγκών των αιτούντων…». Αυτή η παντελώς απαράδεκτη απόφαση, λέει σε απλά ελληνικά τα εξής: Επειδή όταν σας κλείσανε φυλακή ήσασταν ήδη βουλευτές, δεν αποτελεί έκτακτο γεγονός η μετάβασή σας στο Κοινοβούλιο!

Επομένως, κατά την κυρία εισαγγελέα, η άσκηση των καθηκόντων ενός εκλεγμένου βουλευτή μπορεί …άνετα να ασκείται από τη φυλακή, χωρίς να αποτελεί πρόβλημα η απουσία τους. Με την ίδια στρεβλή λογική, δεν είναι απαραίτητο – πόσο μάλλον- να παρίστανται στη Βουλή και οι υπόλοιποι 294 ελεύθεροι, αφού «δεν εμπίπτει στην έννοια επαγγελματικών αναγκών» η παρουσία κανενός! Ευτυχώς, η Πρόεδρος της Βουλής, ανταποκρινόμενη θετικά στο σχετικό έγγραφο αίτημα που της υποβάλαμε, θεώρησε ως καλή νομικός, ότι η παραπάνω εισαγγελική απόφαση «έμπαζε από παντού». Και αφού κάλεσε τους κοινοβουλευτικούς εκπροσώπους όλων των κομμάτων, το Προεδρείο απεφάνθη ομόφωνα να προτείνει την αναβολή της προκαθορισμένης συζήτησης, λέγοντας από βήματος Βουλής (δηλαδή το πλέον θεσμικό βήμα) τα προφανή: Ότι η απόφαση είναι «μη επαρκώς αιτιολογημένη» και ότι η «Βουλή λειτουργεί με 300 και όχι με 294»!

Την επόμενη μέρα, σε μια εξίσου μη μείζονα κοινοβουλευτική διαδικασία, ένας άλλος Εισαγγελέας (όχι χαμηλόβαθμος αυτή τη φορά) σε αντίστοιχη αίτηση, έκρινε ακριβώς τα αντίθετα: « …η παρουσία τους …υπάγεται στην έννοια της έκτακτης και απρόβλεπτης ανάγκης των αιτούντων…δεδομένου ότι οι ανωτέρω αναφερόμενες κοινοβουλευτικές διαδικασίες αποτελούν απόρροια της εκλογής τους…γεγονός που δεν μπορούσε να ληφθεί υπόψη κατά την απαγγελία της προσωρινής κράτησης…» δηλαδή ΑΚΡΙΒΩΣ η αντίθετη αιτιολογία από εκείνην της προηγούμενης μέρας!

Αν για ένα τόσο προφανές και κραυγαλέο θέμα- την παρουσία των βουλευτών στη Βουλή- μπορεί να εκδοθούν μέσα σε 2 μέρες δύο ακριβώς αντίθετες αποφάσεις, τότε μπορείτε, όσοι από εσάς έχετε ανοιχτές δικαστικές υποθέσεις με πολύ δυσκολότερα ζητήματα να… ανησυχείτε ελεύθερα. Ο μυλωνάς, μπορεί να μη φοβόταν τον Φρειδερίκο στη μοναρχική Πρωσία γιατί το Βερολίνο είχε δικαστές, εσείς θα βρείτε κανέναν στη δημοκρατική Ελλάδα;

Γιάννης Ζωγράφος
Δικηγόρος - ΜΔΕ Ποινικού Δικαίου

Share this: