Μπορεί οι προκλητικές δηλώσεις του ανιστόρητου, ανεκδιήγητου, αμόρφωτου και ανθέλληνα Φίλη να προκάλεσαν αηδία, απέχθεια, αγανάκτηση και οργή στο πανελλήνιο, αλλά βρέθηκαν κάποιες πολύ… σημαντικές προσωπικότητες, οι οποίες ανέλαβαν την υπεράσπισή του, στα πλαίσια φυσικά της υποτιθέμενης ελεύθερης διακίνησης των ιδεών και των απόψεων. Κάτι, όμως, που για τους τύπους αυτούς δεν ισχύει για την ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ, για την οποία ζητούν την πλήρη ποινικοποίηση και καταδίκη των απόψεών της.
Ο λόγος, φυσικά, για τα τρία «ορφανά» του «Ιού», Άντα Ψαρρά, Τάσο Κωστόπουλο και Δημήτρη Ψαρρά, οι οποίοι με τα λεγόμενά τους στην φυλλάδα τους υπέρ του ακαλαίσθητου (σ’ αυτό το σημείο καταλαβαίνουμε την ταύτιση και την συμπαράσταση υπέρ του Φίλη από τον… γόη Δημήτρη Ψαρρά), Φίλη δείχνουν ότι εγκρίνουν και επαυξάνουν τις αναληθείς και απαράδεκτες εθνικά θέσεις του. Με τα λεγόμενα της Άντας Ψαρρά δεν ασχολούμαστε, γιατί δεν έχει κανένα νόημα… Ας ασχοληθούμε με τους άλλους δύο φανατικούς αντιεθνικιστές.
Ιδού το σχόλιο του Τάσου Κωστόπουλου υπέρ του Φίλη, υπό τον τίτλο «Να καταργηθεί το άρθρο» όπου λέει τα εξής: “Ένα είναι το συμπέρασμα από τον χθεσινό πολιτικοδημοσιογραφικό θόρυβο γύρω από την (επιστημονικά ορθότατη) απάντηση του υπουργού Παιδείας στις ερωτήσεις του Νίκου Χατζηνικολάου περί ποντιακής γενοκτονίας. Ο μόνος λόγος για τον οποίο προκαλείται κάθε τρεις και λίγο ένα τέτοιο «σκάνδαλο» είναι η (άκρως ανιστόρητη, όπως προκύπτει από τα πρακτικά της τότε συζήτησης) πολιτική πράξη της νομοθετικής αναγνώρισης της «γενοκτονίας» από τη Βουλή του 1994, εν μέσω της γενικότερης τότε εθνικιστικής υστερίας για το Μακεδονικό και το Βορειοηπειρωτικό, και η (πραγματικά σκανδαλώδης) ποινικοποίηση της «κακόβουλης» αμφισβήτησής της το 2014 από την κυβέρνηση Σαμαρά.
Αν δεν υπήρχαν αυτές οι (πολιτικές και όχι επιστημονικές) κινήσεις, οι ιστοριογραφικές διαφωνίες για το Ποντιακό ουδόλως θα διέφεραν από τις ουκ ολίγες παρόμοιες συζητήσεις για την Κατοχή και την Αντίσταση, τον δωσιλογισμό, τον εθνικό διχασμό του 1915-22, τη χούντα ή τον «ατυχή» πόλεμο του 1897. Οπερ έδει δείξαι, λοιπόν. Αν η κυβέρνηση δυσκολεύεται -για προφανείς λόγους- να πάρει πίσω την αναγνώριση του 1994, ας φέρει τουλάχιστον άμεσα ένα νομοσχέδιο για την κατάργηση του λογοκριτικού άρθρου 2 του «αντιρατσιστικού» Ν. 4285/2014. Θα είναι συνεπής με τη στάση που ο ΣΥΡΙΖΑ κράτησε κατά την ψήφισή του και θα εξαλείψει τη δαμόκλειο σπάθη που, αντικειμενικά, εξακολουθεί να κρέμεται πάνω από κάθε σχετική δημόσια συζήτηση.”
Με απλά λόγια, ο Κωστόπουλος ζητεί να υπάρξει άρση της ποινικοποίησης μόνο για την άρνηση της γενοκτονίας του Ποντιακού και Μικρασιατικού Ελληνισμού. Ο θλιβερός Κωστόπουλος, που πρόσφατα με αισχρό τρόπο παρομοίασε τους Κύπριους τραυματίες του 1974 με τα… λετονικά SS, χαρακτηρίζει «επιστημονικά ορθότατη» την εμετική αηδία που ξέρασε ο Φίλης, αμφισβητεί εκ νέου την γενοκτονία των Ποντίων, βάζοντας την λέξη σε εισαγωγικά, και γενικά δείχνει για μια ακόμη φορά την αντεθνική του συμπεριφορά. «Όλα τα λεφτά», όμως, είναι το άρθρο του… πανέμορφου Δημήτρη Ψαρρά, ο οποίος υπό τον αβανταδόρικο τίτλο «ποιοι πολεμούν τον Νίκο Φίλη;», λέει πολλά και ενδιαφέροντα, ως προς το μέγεθος του εθνομηδενισμού που διέπει (και) αυτόν.
Να ορισμένα χαρακτηριστικά αποσπάσματα: “Σε μια επίδειξη πολιτικής ευθύτητας, σπάνια για σύγχρονο πολιτικό, ο Νίκος Φίλης επανέλαβε για μια ακόμα φορά τη θέση του -που είναι και θέση μεγάλου μέρους της κοινότητας των επιστημόνων ιστορικών-, ότι ο διωγμός των ελληνικών πληθυσμών από τον Πόντο έχει τα χαρακτηριστικά της εθνοκάθαρσης και όχι της γενοκτονίας.
Η πολιτική συνέπεια, όμως, πληρώνεται. Ακολούθησε σφοδρή προσωπική επίθεση εναντίον του υπουργού Παιδείας από τα μέσα ενημέρωσης, τη Νέα Δημοκρατία, τους ΑΝ.ΕΛΛ. αλλά και το ΠΑΣΟΚ. Μέχρι και η αποπομπή του από την κυβέρνηση ζητήθηκε. Και βέβαια η Χρυσή Αυγή, δια του Κασιδιάρη, ανακοίνωσε ότι θα του υποβάλει μήνυση, κάνοντας αναφορά στον αντιρατσιστικό νόμο!
Επανέρχεται μ’ αυτόν τον τρόπο το ζήτημα που προέκυψε κατά τη συζήτηση του κατ’ ευφημισμόν ονομαζόμενου «αντιρατσιστικού νόμου» (4285/2014), ο οποίος υποτίθεται ότι ήρθε να αντιμετωπίσει φαινόμενα όπως αυτό της ανοιχτής ναζιστικής προπαγάνδας, και στην πραγματικότητα άφησε ανοιχτές τις κερκόπορτες της δημοκρατίας για να επιβληθεί κάποια «εθνική πολιτική ορθότητα» και να παταχθούν όσοι διατυπώνουν διαφορετικές επιστημονικές απόψεις για την ελληνική Ιστορία.”
Η «πολιτική ευθύτητα» του Φίλη είναι αναλόγων διαστάσεων με τις τοποθετήσεις του για το πόσα μακαρόνια τρώνε οι Έλληνες, το νόημα της 28ης Οκτωβρίου και την «καλή χρονιά» (!) που ευχήθηκε εκείνη την ημέρα. Όσο για τα υπόλοιπα παράπονα του Ψαρρά, ισχύει το «όποιος σκάβει τον λάκκο του αλλουνού, πέφτει ό ίδιος μέσα».
Ο Ψαρράς ομολογεί ότι ο αντιρατσιστικός νόμος ήταν κομμένος και ραμμένος για την ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ, αλλά τελικά στα «παραθυράκια» του φαίνεται ότι χωρούν και ευτραφείς τύποι σαν τον Φίλη.
“Αλλά για ποιο λόγο δεν αρκεί σε όλους αυτούς τους εθναμύντορες ο όρος «εθνοκάθαρση» και επιμένουν στον όρο «γενοκτονία» για την εξόντωση των χριστιανικών πληθυσμών του Πόντου; Ο προφανής λόγος είναι ότι με τον τρόπο αυτόν πιστεύουν ότι υπηρετούν καλύτερα τα συμφέροντα της χώρας μας έναντι της Τουρκίας. Αυτός είναι εξάλλου ο λόγος που είναι έτοιμοι να εξισώσουν Πόντιους και Αρμενίους, παρά το γεγονός ότι δεν φημίζονται για τον διεθνισμό τους.”
Να υποθέσουμε από τα γραφόμενά του ότι ενοχλείται να εξυπηρετούνται καλύτερα τα συμφέροντα της Χώρας μας έναντι της Τουρκίας; Δεν περιμένουμε, εννοείται, απάντηση. Το… χειρότερο, όμως το αφήνουμε για το τέλος, καθώς με στιβαρό, σφριγηλό και συνεπές ύφος ο Ψαρράς μας πληροφορεί ότι:
“Δυστυχώς υπάρχει και κάτι χειρότερο. Όπως μπορεί κανείς εύκολα να διαπιστώσει από τα πρακτικά της Βουλής, πίσω από αυτή την εμμονή κρύβεται η δυσκολία των πολιτικών κομμάτων πέραν της Αριστεράς να αποδεχτούν τη μοναδικότητα της γενοκτονίας των Εβραίων, του Ολοκαυτώματος ή, καλύτερα, της Σοά. Σ’ αυτές τις συζητήσεις φαίνεται καθαρά η πρόθεση πολλών βουλευτών να θέσουν ως όρο για την ποινικοποίηση της κακόβουλης άρνησης του Ολοκαυτώματος την αντίστοιχη ποινικοποίηση και των «δικών μας ολοκαυτωμάτων». Αυτό το μακάβριο παζάρι παίρνει τη μορφή της καρικατούρας στην περίπτωση της Χρυσής Αυγής.”
Δεν γνωρίζουμε αν την ώρα που έγραφε το κείμενό του ο Ψαρράς έτρεχαν και σάλια από το στόμα του… Σίγουρα, πάντως, ο διεθνής σιωνισμός θα εκτιμήσει την προσπάθεια της γραφίδας του για «τη μοναδικότητα της γενοκτονίας των Εβραίων, του Ολοκαυτώματος ή, καλύτερα, της Σοά».
«Γενοκτονία», «Ολοκαύτωμα», «Σοά». Τρεις λέξεις, τρεις εκφράσεις από τον Ψαρρά που δεν δείχνει όχι μόνο την πλήρη ταύτισή του (δικαίωμά του, άλλωστε) με την εβραϊκή άποψη για τα δεινά που όντως υπέστησαν στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, αλλά ταυτόχρονα την εκμηδένιση των αμέτρητων Ελληνικών Ολοκαυτωμάτων, με τον εντός εισαγωγικών χαρακτηρισμό «δικών μας ολοκαυτωμάτων». Δικαίωμα αναφαίρετο του Ψαρρά να έχει την όποια άποψή του και να εκτίθεται γι’ αυτήν. Αν μας έλεγε και την άποψή του για το ζήτημα της Παλαιστίνης θα είχε πολύ ενδιαφέρον, όπως επίσης και το ποια είναι η γενικότερη άποψή του για την πολιτική που ασκεί το Ισραηλινό κράτος. Δεν πρόκειται, όμως, να πει τίποτα γι’ αυτά τα ζητήματα, για λόγους που ο ίδιος γνωρίζει πολύ καλά. Από εκεί και πέρα, η θλιβερή αυτή τριάδα του πεταγμένου στα σκουπίδια της ενημέρωσης «Ιού» είναι που τον περασμένο Μάιο είχε χαρακτηρίσει «νεοπαγές θεώρημα» την γενοκτονία των Ποντίων, φανερώνοντας έτσι την ουσιαστική άρνηση της ύπαρξής της, και ανοίγοντας τον δρόμο για τις περίπου ανάλογες απόψεις του Φίλη, ο οποίος αναρωτιόμαστε αν ως «επιστημονικές απόψεις» θεωρεί και τα γραφόμενα των εν λόγω αποτυχημένων εθνομηδενιστών.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΣΤΟΡΑΣ
Υ.Γ. Κάθε χρόνο στις 13 Μαΐου στο ορεινό χωριό Κουτσούφλιανη (τόπος καταγωγής μου) του νομού Τρικάλων Τιμάται η μνήμη του Ολοκαυτώματος του 1898. «Συντετριμμένος» από την πληροφορία του Ψαρρά ότι η έννοια του Ολοκαυτώματος έχει αποκλειστική και συγκεκριμένη χροιά από έναν μόνο λαό και με βαθύ αίσθημα συλλογικής ευθύνης και ενοχής θα ζητήσω από του χρόνου να μην Τιμάται πλέον η επέτειος αυτή, αφού το λέει μια τόσο… σημαντική προσωπικότητα. Σαν δεν ντρέπεται λίγο…
__article.jpg)
Δημοσίευση σχολίου