Σε πρόσφατη συνέντευξη Tύπου που δόθηκε στα γραφεία της ΕΣΗΕΑ από την πολιτική αγωγή στη δίκη της Χρυσής Αυγής, ο δικηγόρος Κώστας Παπαδάκης, δήλωσε ότι: «Δίνουμε την μάχη για την διερεύνηση της αλήθειας. Προσυπογράφοντας όσα ακούστηκαν προηγουμένως από τον συνάδελφο Άγγελο Βρεττό. Να πω ότι η πολιτική Αγωγή δίνει την μάχη αυτή με Αρχές.
Δεν επιδιώκει την καταδίκη κανενός για την ιδεολογία του, η μάχη κατά του φασισμού δίνεται από την κοινωνία έξω από τα δικαστήρια. Η μάχη μέσα στο δικαστήριο είναι για να καταδικαστούν όχι ιδεολογίες, όσο απεχθείς και αν είναι, αλλά εγκληματικές πράξεις που φυσικά απορρέουν από αυτές. Δίνουμε τον Αγώνα με απόλυτο σεβασμό στα δικαιώματα των κατηγορουμένων...»
Αυτό όμως είναι και το βασικό επιχείρημα των διωκομένων Βουλευτών της Χρυσής Αυγής. Ότι κατηγορούνται για τις ιδέες τους και όχι για εγκλήματα που έχουν διαπράξει.
Και αυτό το επιχείρημα δεν είναι έωλο. Βρίσκει έρεισμα στο περίφημο πόρισμα Βουρλιώτη με βάση το οποίο ασκήθηκαν οι ποινικές διώξεις. Στο δικαστικό αυτό έγγραφο, δεν αναφέρεται καμία αξιόποινη πράξη, καμία επίμεμπτη ενέργεια του Γενικού Γραμματέα ή Βουλευτή της Χρυσής Αυγής, δεν αποδίδεται καμία συγκεκριμένη κατηγορία σε αυτούς. Γίνεται αποκλειστικά και μόνο αναφορά στην ιδεολογία της Χρυσής Αυγής.
Χαρακτηριστικό είναι το παρακάτω απόσπασμα (σελ. 3 του πορίσματος): «Η “Χρυσή Αυγή”, πρωτοεμφανίστηκε στις αρχές της δεκαετίας 1980-1990, με τη μορφή κλειστής ολιγάριθμης ομάδας ιδεολογικής επιμόρφωσης ναζιστών, με επικεφαλής τον Νικόλαο Μιχαλολιάκο, εξέδιδαν δε το περιοδικό “ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ”. Στη συνέχεια, η ομάδα αυτή μετεξελίχθηκε σε πολιτικό σχηματισμό, με την ονομασία “ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ”.»
Ο Βουρλιώτης κάνει ξεκάθαρα λόγο για ίδρυση πολιτικού σχηματισμού και όχι για συγκρότηση εγκληματικής οργάνωσης. Στο τέλος όμως του πορίσματός του ζητάει την άσκηση ποινικής δίωξης για ένταξη σε εγκληματική οργάνωση. Μη υπαρχούσης όμως και μη συγκροτηθείσης της εγκληματικής οργάνωσης (αλλά νόμιμου πολιτικού σχηματισμού), πώς μπορεί να διωχθεί κάποιος για ένταξη σε αυτή;
Ο Βουρλιώτης καταλήγει στο συμπέρασμα ότι πρέπει να ασκηθεί ποινική δίωξη αξιολογώντας αποκλειστικά και μόνο την ιδεολογία του κόμματος. Αυτό γίνεται φανερό στις επόμενες σελίδες (σελ. 4 και 5) του πορίσματός του: «Κατά τις απόψεις των ανθρώπων της “ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ”, όσοι δεν ανήκουν στη “λαϊκή κοινότητα της φυλής” είναι υπάνθρωποι…τακτικές είναι οι ιδεολογικού προσανατολισμού επιμορφωτικές συναντήσεις των μελών στα Γραφεία της τοπικής οργάνωσης, όπου δύο φορές την εβδομάδα αναλύονται θέματα σχετικά με τις απόψεις και τους στόχους της “Χρυσής Αυγής”, από ειδικούς ομιλητές…»
Άρα χωρίς κακουργηματικές πράξεις στις οποίες να συμμετέχουν οι Βουλευτές, πώς μπορεί να διώκονται για ένταξη σε εγκληματική οργάνωση (η οποία όπως προαναφέρθηκε είναι ανυπόστατη, αφού πουθενά δεν αναφέρεται πώς και πότε συγκροτήθηκε);
Είναι σαφές ότι το πόρισμα Βουρλιώτη και κατ’ επέκταση η δίκη της Χρυσής Αυγής είναι μία πολιτική σκευωρία, είναι μία δίωξη φρονημάτων που έγινε για να εξυπηρετήσει πολιτικές σκοπιμότητες των αντιπάλων του Εθνικιστικού Κινήματος.
Επομένως, όπως δήλωσε και ο συνήγορος της πολιτικής αγωγής Κώστας Παπαδάκης, κανένας δεν πρέπει να καταδικαστεί για την ιδεολογία του και οι Βουλευτές της Χρυσής Αυγής πρέπει άμεσα να απαλλαγούν από τις κατηγορίες οι οποίες αστήρικτα τους αποδίδονται.
__article.jpg)
Δημοσίευση σχολίου